مقدمه و هدف : بیمارانی که تحت عمل جراحی شکمی قرار می گیرند ،دچار عوارض مختلفی می شوند،که آمادگی جسمی و روحی درمرحله قبل از عمل خطرحین جراحی را کاهش می دهد وآموزش مهمترین جنبه این آمادگی است. لذا پژوهش حاضر به منظوربررسی تاثیرآمادگی قبل ازعمل بروضعیت بهبودی بعد از عمل جراحی شکمی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی شهر همدان صورت گرفته است .

روش کار : ابزار گرد آوری داده ها چک لیست ، مصاحبه با استفاده از فرم فهرست کنترل که شامل سه قسمت بود. قسمت اول شامل اطلاعات زمینه ای ، قسمت دوم اطلاعات مربوط به حرکت و فعالیت بعد از عمل ، قسمت سوم اطلاعات مربوط به درد و مقیاس دیداری سنجش درد است که با 5 کلمه توصیفی از بدون درد تا درد فوق العاده شدید مشخص شده است . تعداد نمونه در این پژوهش 196 نفر بودند که در دو گروه شاهد و تجربه به صورت تصادفی انتخاب شده و از لحاظ سن و جنس با یکدیگر همسان گروهی بوده اند.

نتایج : یافته های حاصل نشان داد که بین دو گروه از نظر مشخصات فردی اختلاف معنی داری وجود نداشته است. مدت زمان بستری بیماران در گروه تجربه که آموزشهای قبل از عمل را دیده بودند کمتر از گروه شاهد بوده است( 001/0< P ). از نظر زمان حرکت اختلاف معنی دار بود وبیماران در گروه تجربه حرکت و فعالیت خود را زودتر شروع کرده بودند(001/0 < P ) .از نظر تزریق مسکن در گروه شاهد با توجه به درخواست بیمار تزریق صورت گرفته در حالی که در گروه تجربه طبق روتین بخش اینکار صورت گرفته است . بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت و در گروه شاهد در 24 ساعت اول و دوم بعد ازعمل تزریق مسکن بیشتر بوده است (5 0 /0< P ) . شدت درد نیز در دو گروه تفاوت معنی داری داشته است ( 01 0 /0 < P)، به طوری که بیماران در گروه تجربه هنگام انجام فعالیت  نسبت به گروه شاهد دردکمتری داشته اند.

نتیجه نهایی : در مجموع یافته های این تحقیق نشان داد که آموزش قبل از عمل جراحی بر میزان بهبودی بیمارو کاهش مدت بستری  بعد از عمل تاثیر داشته است .