مقدمه و هدف : استئوپروز بعنوان یکی ازمشکلات عظیم بهداشتی در کشورهای پیشرفته و درحال توسعه اعلام شده است . این بیماری منجر به ناتوانی و مرگ در افراد مسن ، افزایش هزینه های بیمارستانی وکاهش کیفیت زندگی می گردد. با آموزشهای مناسب  به بیماران می توان از پیشرفت بیماری و زمین گیرشدن بیمار جلوگیری کرد که در این راستا تعیین نیازهای آموزشی، اولین قدم برای برنامه ریزی آموزشی محسوب می شود . لذا هدف این پژوهش تعیین نیازهای آموزشی بیماران مبتلا به استئوپروز مراجعه کننده به مراکز سنجش تراکم استخوان بیمارستا نهای منتخب شهر تهران در سال 1384 بود .

روش کار :  در این  پژوهش توصیفی ، 114  بیمار مبتلا به استئو پروز به روش  نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب  و در پژوهش شرکت داده شدند.  محیط پژوهش  مراکز سنجش  تراکم استخوان  بیمارستانهای مربوطه بود .  ابزار گرد آوری اطلا عات  پرسشنامه بود که  مشتمل بر  68  سوال در رابطه  با مشخصات دموگرافیک و سوالات مربوط به حیطه های نیاز آموزشی بیماری استئوپروز تنظیم گردید . جهت تعیین نیازهای آموزشی مبتلایان و ارتباط آن با برخی متغیرهای فوق از آمار توصیفی و استنباطی از جمله تست دقیق فیشر استفاده شده است .

نتایج:  بیشترین درصد افراد مورد پژوهش(86 درصد ) در مورد بیماری استئوپروز نیاز به آموزش داشتند. نتایج رابطه معنی دار آماری بین برخی مشخصات دموگرافیک و حیطه های نیاز آموزشی بیماری استئوپروز نشان داد .

 نتیجه نهائی :  یافته های این پژوهش حاکی از آن بود که  بیماران مبتلا به استئوپروز نیاز بالایی به امر آموزش در زمینه این بیماری دارند.  لذا  با تعیین نیاز های آموزشی بیان شده از سوی  بیماران توسط کادر درمانی از جمله پرستاران، میتوان برنامه های آموزشی منسجم و مناسب جهت  این بیماران تنظیم کرد  و بدین طریق به عمده ترین اهداف مراقبتی که کنترل بیماری و کاهش عوارض است ، دست یافت .