دوره 19، شماره 2 - ( 6-1390 )
جلد 19 شماره 2 صفحات 15-5 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (12565 مشاهده)
مقدمه و هدف: تولدهای نارس به تنهایی گروه بزرگی از علل مورتالیتی و موربیدیتی کودکان را در کشورهای در حال توسعه تشکیل می دهند و موجب افزایش بروز عوارض نوزادی از جمله زجر تنفسی(RDS ) می گردد. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرات دگزامتازون تزریقی بر پیامد حاملگی در زایمانهای زودرس 36-30 هفته در مراجعین به مرکز آموزشی- تخصصی کوثر ارومیه طراحی و اجراء گردید.
روش کار: مطالعه ای شبه تجربی بر روی 176 خانم باردار36-30 هفته مراجعه کننده به مرکز آموزشی- تخصصی کوثر سال 1385 انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و پرونده نوزادان بستری شده در بخش نوزادان مراکز آموزشی- درمانی مطهری و امام خمینی(ره) جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی (Chi-square و رگرسیون لجستیک) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: نسبت ابتلاء نوزادان به بیماری هیالن مامبران و زجر تنفسی در گروه دریافت کننده دگزامتازون 1/29 درصد و در گروه کنترل 1/35 درصد بود که از نظر آماری اختلاف معنی دار دیده نشد. ولی تجویز دگزامتازون قبل از زایمان میزان مرگ را در نوزادان گروه مورد تا 5/26 درصد در برابر 3/10 درصد گروه کنترل کاهش داده بود، که از نظر آماری معنی دار بود (chi=7.36 P<0.005)
نتیجه نهایی: دریافت دگزامتازون قبل از زایمان باعث کاهش بروز بیماری هیالن مامبران و زجر تنفسی در گروه مورد شده بود که تاثیر از نظر آماری معنی داری نبود. ولی حدود 50 درصد میزان مرگ را کاهش داده بود که با توجه به تاثیر این مطلب در مطالعات مشابه پیشنهاد می شود که درمان با دگزامتازون حتی در صورت قریب الوقوع بودن زایمان یک دوز بعنوان روش روتین در زایمانهای پره ترم مورد استفاده قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |