مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی (PMS) تهدید کنندۀ جدی برای زندگی زنان به شمار نمی رود اما می تواند تغییرات اساسی را در کیفیت زندگی، میزان باروری و سلامت ذهنی آنها ایجاد نماید. از طرفی فعالیت بدنی ازجمله عوامل موثر بر PMS محسوب می شود. لذا جهت مطالعه این موضوع برآن شدیم تا به بررسی سطح فعالیت بدنی و شیوع سندرم پیش از قاعدگی در دختران دانشجو بپردازیم.

روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی که روی 240 دانشجوی دختر دانشگاه زابل در سال 1392 انجام شد، افراد نمونه به صورت چند مرحله ای و هدفمند انتخاب شدند و پرسشنامه های ثبت ویژگی های فردی، علائم پیش از قاعدگی و فعالیت بدنی بک را تکمیل کردند. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و به وسیله آمار توصیفی و آزمون خی دو با سطح معنی داری P=0.05 مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد 8/75% از دانشجویان به سندرم پیش از قاعدگی مبتلا بودند که از این تعداد، 97 نفر از دانشجویان دارای فعالیت بدنی منظم (فعال) و 143 نفر فاقد فعالیت بدنی (غیرفعال) بودند. همچنین این دو گروه (فعال و غیرفعال) از نظر شدت علائم PMS اختلاف معنی داری باهم داشتند (P=0.03).

نتیجه گیری: در نتیجه با توجه به شیوع بالای PMS در دانشجویان مورد مطالعه و کمتر بودن شدت علائم آن در دانشجویان فعال نسبت به افراد غیرفعال، اتخاذ تدابیری جهت بهره مندی بیشتر این دانشجویان از فواید ورزش ضروری به نظر می رسد.