مقدمه: انتخاب شیوه رهبری مناسب توسط سرپرستاران علاوه بر بهبود عملکرد آنها میتواند افزایش رضایت شغلی پرستاران و در نتیجه تحقق اهداف سازمانی را بدنبال داشته باشد. این مطالعه تلاشی برای تعیین سبک رهبری سرپرستاران از دیدگاه پرستاران و بررسی رابطه آن با پیامد های رهبری در مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان می باشد.

روش کار: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی که در سال 1394 انجام شد، جامعه پژوهش کلیه پرستاران مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان (N = 950) بودند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای از نوع نسبتی تعداد 360 نفر از پرستاران شاغل بعنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه چند عاملی رهبری بس و اولیو بود. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS به وسیله آزمون های توصیفی و استنباطی انجام شد.

یافته ها: نتایج بیانگر این بود که سرپرستاران از ترکیبی از سه سبک رهبری تحول آفرین، عملگرا و عدم مداخله استفاده می کردند. همچنین نتایج نشان داد که مؤلفه های انگیزش الهامی (001/0, P < 89/0r = )، نفوذ آرمانی (001/0, P < 89/0 r =)، ملاحظه فردی (001/0 P <) و رهبری عدم مداخله (001/0, P < 71/0r = ) با اثر بخشی رهبری رابطه معنی داری داشتند، همچنین مؤلفه های ملاحظه فردی (001/0, P < 83/0r = )، نفوذ آرمانی (001/0, P < 85/0r = )، مدیریت بر مبنای استثنای فعال (001/0, P < 84/0r = ) و مدیریت بر مبنای استثنای غیر فعال (001/0, P < 35/0r =) با رضایت شغلی رابطه معنی داری داشتند.

نتیجه گیری: لازم است سرپرستاران به تقویت مؤلفه های پنج گانه سبک رهبری تحول آفرین و مؤلفه پاداش اقتضایی از سبک رهبری عملگرا در رفتار های مدیریتی خود تلاش نمایند.