مجله علمی دانشکده پرستاری و مامایی همدان

 مقدمه:  جراحی و بیهوشی با تکیه بر ابداع داروها و روش‌های جدید موجب پیشرفت در زمینه مراقبت از بیماران شده است. اما علیرغم وجود این روش‌ها، عوارض پس از جراحی و بیهوشی، کماکان وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه تأثیر استنشاق رایحه اسطوخودوس بر میزان تهوع و استفراغ و درد محل جراحی بعد از اعمال جراحی فتق شکمی صورت پذیرفت.

روش کار:  در مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر، 110 بیمار کاندید جراحی فتق شکمی انتخاب و بپس از توضیح هدف پژوهش  به آنان و کسب رضایت آگاهانه، به طور تصادفی در در دو گروه آزمون (55 نفر) و شاهد (55 نفر) قرار گرفتند. برای هر یک از نمونه ها در گروه مداخله اکسیژن به میزانLPM  6 از طریق ماسک صورت در ترکیب با اسانس اسطوخودوس به مدت 20 دقیقه تجویز شد. در گروه شاهد ظرف اکسیژن حاوی آب مقطر خالص بود. بلافاصله بعد از خروج از ریکاوری، 2، 6 و 24 ساعت پس از مداخله پژوهش، میزان تهوع و استفراغ هر یک از نمونه های گروه آزمون و شاهد بر اساس مقیاس بصری VAS اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 19 انجام شد.

یافته ها:  میانگین شدت تهوع در تمامی مراحل اندازه گیری شده در گروه کنترل بیشتر از گروه آزمون بود. در هر دو گروه آزمون و کنترل با افزایش زمان اندازه گیری شدت تهوع روند کاهش از خود نشان داد. نتایج آزمون آنالیز واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد که تفاوت شدت تهوع بین دو گروه آزمون و کنترل معنادار است و در هر 4 مرحله اندازه­گیری شدت تهوع در گروه آزمون کمتر از گروه کنترل بود. آزمون تی مستقل تفاوت معناداری از نظر فراوانی استفراغ بعد از عمل بین دو گروه نشان داد.

نتیجه گیری:  با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر، استفاده از استنشاق رایحه اسطوخودوس جهت کاهش تهوع و استفراغ و درد محل عمل جراحی بعد از عمل جراحی فتق  شکمی، پیشنهاد می گردد.

واژه های کلیدی:  رایحه اسطوخودوس، رایحه درمانی، تهوع،استفراغ، فتق شکمی