دوره 26، شماره 5 - ( آذر و دي 1397 )
جلد 26 شماره 5 صفحات 305-298 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهدی کاظمی1 
، شیوا حیدری2 ، افسانه عظیم پور2 ، طیبه بابالو3 ، اسفندیار بالجانی* 4
، شیوا حیدری2 ، افسانه عظیم پور2 ، طیبه بابالو3 ، اسفندیار بالجانی* 4
1- دانشجوی کارشناس‌ارشد، گرایش جامعه‌شناسی، گروه علوم اجتماعی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
2- مربی، گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه، ارومیه، ایران
3- دبیرستان بصیرت، ادارۀ آموزش‌وپرورش ناحیۀ 2، ارومیه، ایران
4- مربی، گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه، ارومیه، ایران ، mehdi60261@gmail.com
2- مربی، گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه، ارومیه، ایران
3- دبیرستان بصیرت، ادارۀ آموزش‌وپرورش ناحیۀ 2، ارومیه، ایران
4- مربی، گروه پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ارومیه، ارومیه، ایران ، mehdi60261@gmail.com
چکیده: (7366 مشاهده)
مقدمه: از آنجا که مداخلات درمانی به‌طور کامل نتوانسته جوابگوی مشکلات پیش روی بیماران مبتلا به سرطان باشد، مشاوره با رویکرد معنویت و نقش مهم پرستاران در حمایت روحی ـ روانی از بیماران مبتلا به سرطان مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر مشاورۀ معنوی بر رضایت از زندگی در بیماران سرطانی است.
روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و همراه با گروه کنترل است. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامۀ دوقسمتی مشخصات دموگرافیک و مقیاس رضایت از زندگی Diener است. تعداد ۷۶ بیمار مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی شهرستان ارومیه به‌صورت هدفمند انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. بیماران گروه کنترل مراقبت‌های معمول بیمارستانی و بیماران گروه مداخله ۱۰ جلسه مشاورۀ معنوی دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری توصیفی و آزمون تی تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف‌معیار رضایت از زندگی قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله به‌ترتیب ۳/۳۳±۱۸/۹۲ و ۲/۷۷ ±۲۳/۶۶و در گروه کنترل ۲/۸۸ ±۱۹/۵۳و ۲/۷۸±۱۹/۵۵به دست آمد. براساس نتایج، میزان رضایت از زندگی بیماران قبل و بعد از مداخله فقط در گروه مداخله تفاوت معناداری داشت (۰/۰۵>P). آزمون تی گروه‌های مستقل نشان داد میانگین میزان رضایت از زندگی بین گروه مداخله و کنترل بعد از مداخله معنی‌دار بوده است (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه، مشاورۀ معنوی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان مؤثر است. بهتر است پرستاران در برخورد با نیازهای معنوی بیماران، به آنها کمک کنند تا از منابع حمایتی این حوزه برخوردار شوند.
روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و همراه با گروه کنترل است. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامۀ دوقسمتی مشخصات دموگرافیک و مقیاس رضایت از زندگی Diener است. تعداد ۷۶ بیمار مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی شهرستان ارومیه به‌صورت هدفمند انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. بیماران گروه کنترل مراقبت‌های معمول بیمارستانی و بیماران گروه مداخله ۱۰ جلسه مشاورۀ معنوی دریافت کردند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری توصیفی و آزمون تی تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: میانگین و انحراف‌معیار رضایت از زندگی قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله به‌ترتیب ۳/۳۳±۱۸/۹۲ و ۲/۷۷ ±۲۳/۶۶و در گروه کنترل ۲/۸۸ ±۱۹/۵۳و ۲/۷۸±۱۹/۵۵به دست آمد. براساس نتایج، میزان رضایت از زندگی بیماران قبل و بعد از مداخله فقط در گروه مداخله تفاوت معناداری داشت (۰/۰۵>P). آزمون تی گروه‌های مستقل نشان داد میانگین میزان رضایت از زندگی بین گروه مداخله و کنترل بعد از مداخله معنی‌دار بوده است (۰/۰۵>P).
نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه، مشاورۀ معنوی بر رضایت از زندگی بیماران مبتلا به سرطان مؤثر است. بهتر است پرستاران در برخورد با نیازهای معنوی بیماران، به آنها کمک کنند تا از منابع حمایتی این حوزه برخوردار شوند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1396/6/26 | پذیرش: 1396/9/8 | انتشار: 1396/12/25
دریافت: 1396/6/26 | پذیرش: 1396/9/8 | انتشار: 1396/12/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |