دوره 26، شماره 3 - ( مرداد و شهريور 1397 )
جلد 26 شماره 3 صفحات 164-155 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- مربی، گروه پرستاری، مرکز تحقیقات مراقبت پرستاری در بیماری‌های مزمن، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران ، hakim3448200@yahoo.com
2- کارشناس‌ارشد پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران
3- دانشیار، گروه روان‌شناسی بالینی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
4- مربی، گروه آمار زیستی و بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران
2- کارشناس‌ارشد پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران
3- دانشیار، گروه روان‌شناسی بالینی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
4- مربی، گروه آمار زیستی و بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران
چکیده: (7834 مشاهده)
مقدمه: قصه‌گویی یکی از روش‌های مناسب برای کاهش اضطراب کودکان بستری‌شده در بیمارستان است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی قصه‌گویی بر کاهش اضطراب کودکان 7-4 ساله‌ای است که در بیمارستان‌های آموزشی شهر اهواز بستری شده‌اند.
روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است. نمونه‌های مطالعه‌شده 40 کودک 4 تا 7 سال هستند که به دلایل مختلف پزشکی در بیمارستان‌های آموزشی شهر اهواز بستری شده‌اند. پژوهشگر قبل از مداخله، میزان اضطراب بیماران را براساس مقیاس اضطراب کودکان پیش‌دبستانی اسپنس (فرم والدین) بررسی کرد. بعد از این ارزیابی دو گروه مداخله و کنترل (در هر گروه 20 نفر) به‌صورت تصادفی (بلوکی ـ طبقه‌ای) انتخاب شدند. گروه مداخله، در برنامه قصه‌گویی چهار جلسه‌ای، هر جلسه به مدت حداقل 20 دقیقه، شرکت کردند. در سمت مقابل، گروه کنترل فقط در معرض مکالمات روزمره قرار داشتند. برای تجزیهوتحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (مجذور کای، آزمون‌های تی مستقل و تی زوجی) استفاده شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و در سطح معنی‌داری (0/05 > P ) تجزیهوتحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین میانگین اضطراب دو گروه، بعد از مداخله، تفاوت آماری معنی‌داری وجود دارد و قصه‌گویی اضطراب کودکان گروه مداخله را کاهش داده است (0/01≥ P ).
نتیجه‌گیری: قصه‌گویی می‌تواند اضطراب کودکان 4 تا 7 سال بستری‌شده در بیمارستان را کاهش دهد.
روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است. نمونه‌های مطالعه‌شده 40 کودک 4 تا 7 سال هستند که به دلایل مختلف پزشکی در بیمارستان‌های آموزشی شهر اهواز بستری شده‌اند. پژوهشگر قبل از مداخله، میزان اضطراب بیماران را براساس مقیاس اضطراب کودکان پیش‌دبستانی اسپنس (فرم والدین) بررسی کرد. بعد از این ارزیابی دو گروه مداخله و کنترل (در هر گروه 20 نفر) به‌صورت تصادفی (بلوکی ـ طبقه‌ای) انتخاب شدند. گروه مداخله، در برنامه قصه‌گویی چهار جلسه‌ای، هر جلسه به مدت حداقل 20 دقیقه، شرکت کردند. در سمت مقابل، گروه کنترل فقط در معرض مکالمات روزمره قرار داشتند. برای تجزیهوتحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی (مجذور کای، آزمون‌های تی مستقل و تی زوجی) استفاده شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و در سطح معنی‌داری (0/05 > P ) تجزیهوتحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد بین میانگین اضطراب دو گروه، بعد از مداخله، تفاوت آماری معنی‌داری وجود دارد و قصه‌گویی اضطراب کودکان گروه مداخله را کاهش داده است (0/01≥ P ).
نتیجه‌گیری: قصه‌گویی می‌تواند اضطراب کودکان 4 تا 7 سال بستری‌شده در بیمارستان را کاهش دهد.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1396/7/12 | پذیرش: 1396/10/30 | انتشار: 1396/12/25
دریافت: 1396/7/12 | پذیرش: 1396/10/30 | انتشار: 1396/12/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |