دوره 26، شماره 5 - ( آذر و دي 1397 )
جلد 26 شماره 5 صفحات 297-290 |
برگشت به فهرست نسخه ها
ناهید محمدی1 
، مریم یعقوبی2 ، رویا امینی* 3، لیلی تاپاک4
، مریم یعقوبی2 ، رویا امینی* 3، لیلی تاپاک4
1- مربی، گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکدۀ پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- دانشجوی کارشناسی‌ارشد پرستاری، دانشکدۀ پرستاری و مامایی، کمیتۀ تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، Aminiroy@gmail.com
4- استادیار آمار زیستی، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- دانشجوی کارشناسی‌ارشد پرستاری، دانشکدۀ پرستاری و مامایی، کمیتۀ تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، Aminiroy@gmail.com
4- استادیار آمار زیستی، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده: (5603 مشاهده)
مقدمه: پرستاران بخش‌های ویژه به دلیل انجام فعالیت‌هایی ازجمله جابه‌جا کردن بیمار و بلند کردن اجسام سنگین حین مراقبت‌های پرستاری، با خطر بروز اختلال‌های اسکلتی‌عضلانی روبه‌رو هستند. لذا این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش اصلاح وضعیت بدن بر درد اختلال‌های اسکلتی‌عضلانی در پرستاران انجام شد.
روش کار: این مطالعۀ نیمه‌تجربی دوگروهی، به صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون، با مشارکت 101 پرستار شاغل در بخش‌های ویژه در سال 1396 انجام شد. نمونه‌گیری طی دو مرحله انجام شد. در مرحلۀ اول از بین چهار مرکز آموزشی ـ درمانی دو مرکز به طور تصادفی ساده انتخاب شد. قبل از آزمون هردو گروه پرسش‌نامۀ نوردیک 25سؤالی را تکمیل کردند. سپس برای افراد گروه آزمون چهار جلسۀ آموزشی 60 دقیقه‌ای در طول چهار هفته برگزار شد. سه ماه بعد از آموزش، مجددا داده‌ها جمع‌آوری شدند و به وسیلۀ نرم‌افزار SPSS نسخۀ 24 و با کمک آزمون ویلکاکسون، آنالیز کوواریانس، رگرسیون تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: در گروه آزمون بیشتر پرستاران (90 درصد) زن، متأهل (72 درصد)، دارای مدرک کارشناسی و بالاتر (94 درصد) بودند و برنامۀ ورزشی منظم نداشتند. بر اساس پرسش‌نامۀ نوردیک بالاترین فراوانی درد قبل از آموزش، در گروه آزمون به ترتیب در ناحیۀ کمر (77/3درصد)، پشت (46/5درصد) و سر و گردن (45/5درصد) بود که بعد از آموزش به طور معنی‌داری به ترتیب به 41 درصد، 17/9درصد و 20 درصد کاهش یافت (0/05 نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر آموزش بر کاهش درد ناشی از اختلال‌های اسکلتی‌عضلانی، پیشنهاد می‌شود برای تمامی پرستاران در آغاز کار یا حین کار در زمینۀ اصلاح وضعیت بدن کلاس‌های آموزشی برگزار شود.
روش کار: این مطالعۀ نیمه‌تجربی دوگروهی، به صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون، با مشارکت 101 پرستار شاغل در بخش‌های ویژه در سال 1396 انجام شد. نمونه‌گیری طی دو مرحله انجام شد. در مرحلۀ اول از بین چهار مرکز آموزشی ـ درمانی دو مرکز به طور تصادفی ساده انتخاب شد. قبل از آزمون هردو گروه پرسش‌نامۀ نوردیک 25سؤالی را تکمیل کردند. سپس برای افراد گروه آزمون چهار جلسۀ آموزشی 60 دقیقه‌ای در طول چهار هفته برگزار شد. سه ماه بعد از آموزش، مجددا داده‌ها جمع‌آوری شدند و به وسیلۀ نرم‌افزار SPSS نسخۀ 24 و با کمک آزمون ویلکاکسون، آنالیز کوواریانس، رگرسیون تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: در گروه آزمون بیشتر پرستاران (90 درصد) زن، متأهل (72 درصد)، دارای مدرک کارشناسی و بالاتر (94 درصد) بودند و برنامۀ ورزشی منظم نداشتند. بر اساس پرسش‌نامۀ نوردیک بالاترین فراوانی درد قبل از آموزش، در گروه آزمون به ترتیب در ناحیۀ کمر (77/3درصد)، پشت (46/5درصد) و سر و گردن (45/5درصد) بود که بعد از آموزش به طور معنی‌داری به ترتیب به 41 درصد، 17/9درصد و 20 درصد کاهش یافت (0/05
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1396/10/6 | پذیرش: 1396/11/15 | انتشار: 1396/12/25
دریافت: 1396/10/6 | پذیرش: 1396/11/15 | انتشار: 1396/12/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |