دوره 30، شماره 1 - ( زمستان 1400 )
جلد 30 شماره 1 صفحات 62-52 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سیمین فرهنگیان1 
، زینب میهن دوست*2 ، وحید احمدی3
، زینب میهن دوست*2 ، وحید احمدی3
1- دانشجوی دکتری تخصصی روان‌شناسی عمومی، گروه روان‌شناسی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران
2- استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران ،mihandost@ilam-iau.ac.ir
3- استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران
2- استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران ،
3- استادیار، گروه روان‌شناسی، واحد ایلام، دانشگاه آزاد اسلامی، ایلام، ایران
چکیده: (3714 مشاهده)
سابقه و هدف: شغل یکی از عوامل اثرگذار بر سلامت روانی افراد است. شغل پرستاری به علت داشتن تنش در ماهیت خود، منبع فشار روانی است. با وجود اینکه هدف مشترک همه رویکردهای روان‌درمانی، ارتقای سلامت روانی است، مطالعات نشان داده‌اند بین این رویکردها در میزان اثربخشی تفاوت وجود دارد؛ بنابرین، انتخاب بهترین درمان روان‌شناختی به‌منظور ارتقای سلامت روانی پرستاران همواره مهم و مورد توجه بوده است.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعۀ نیمه‌آزمایشی، 45 پرستار شاغل در بیمارستان امام خمینی (ره) سنقر در نیمه اول سال 1399 به شیوه غیراحتمالی داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره تقسیم شدند. گروه اول یک دوره درمان شناختی ـ رفتاری را در 12 جلسه 1/5 ساعته (هر هفته دو جلسه) و گروه دوم درمان مبتنی بر تنظیم هیجان را در 12 جلسه 1/5 ساعته (هر هفته دو جلسه) دریافت کردند. گروه کنترل هیچ‌گونه درمانی دریافت نکرد. نتایج با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر متغیرهای وابسته پرخاشگری (0/04p=)، استرس شغلی (0/03p=) و سلامت عمومی (0/01p=) معنی‌دار است. مقایسه دو به دوی گروه‌ها در متغیرهای وابسته نشان می‌دهد در متغیر پرخاشگری، درمان مبتنی بر تنظیم هیجان مؤثرتر است (0/01p=) و در متغیر استرس شغلی، درمان شناختی ـ رفتاری تأثیر بیشتری دارد (0/04p=). درمان شناختی ـ رفتاری و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان در سلامت عمومی پرستاران تأثیر یکسانی دارند (0/08p=).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، پیشنهاد می‌شود مسئولان حوزه بهداشت و درمان به سلامت روانی پرستاران توجه بیشتری نشان دهند و با لحاظ کردن هر دو درمان، زمینۀ افزایش شناخت و ارتقای هیجان را در پرستاران فراهم کنند.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعۀ نیمه‌آزمایشی، 45 پرستار شاغل در بیمارستان امام خمینی (ره) سنقر در نیمه اول سال 1399 به شیوه غیراحتمالی داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره تقسیم شدند. گروه اول یک دوره درمان شناختی ـ رفتاری را در 12 جلسه 1/5 ساعته (هر هفته دو جلسه) و گروه دوم درمان مبتنی بر تنظیم هیجان را در 12 جلسه 1/5 ساعته (هر هفته دو جلسه) دریافت کردند. گروه کنترل هیچ‌گونه درمانی دریافت نکرد. نتایج با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثربخشی درمان شناختی ـ رفتاری و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان بر متغیرهای وابسته پرخاشگری (0/04p=)، استرس شغلی (0/03p=) و سلامت عمومی (0/01p=) معنی‌دار است. مقایسه دو به دوی گروه‌ها در متغیرهای وابسته نشان می‌دهد در متغیر پرخاشگری، درمان مبتنی بر تنظیم هیجان مؤثرتر است (0/01p=) و در متغیر استرس شغلی، درمان شناختی ـ رفتاری تأثیر بیشتری دارد (0/04p=). درمان شناختی ـ رفتاری و درمان مبتنی بر تنظیم هیجان در سلامت عمومی پرستاران تأثیر یکسانی دارند (0/08p=).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، پیشنهاد می‌شود مسئولان حوزه بهداشت و درمان به سلامت روانی پرستاران توجه بیشتری نشان دهند و با لحاظ کردن هر دو درمان، زمینۀ افزایش شناخت و ارتقای هیجان را در پرستاران فراهم کنند.
واژه‌های کلیدی: استرس شغلی، پرخاشگری، درمان شناختی ـ رفتاری، درمان مبتنی بر تنظیم هیجان، سلامت عمومی
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1400/2/6 | پذیرش: 1400/6/13 | انتشار: 1400/12/10
دریافت: 1400/2/6 | پذیرش: 1400/6/13 | انتشار: 1400/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |