دوره 30، شماره 2 - ( بهار 1401 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 115-107 |
برگشت به فهرست نسخه ها
رضیه درخشانی1 
، نیره سلمانی* 
2، حسین توانگر3
، نیره سلمانی* 2، حسین توانگر3
1- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
2- دانشکده پرستاری میبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران ، n.salmani@ssu.ac.ir
3- گروه پرستاری، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
2- دانشکده پرستاری میبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران ، n.salmani@ssu.ac.ir
3- گروه پرستاری، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران
چکیده: (1508 مشاهده)
سابقه و هدف: تولد زودرس رویدادی غیرمنتظره است، به‌طوری‌که والدین آمادگی روحی، روانی و عاطفی لازم را برای مواجهه با این اتفاق ندارند، درنتیجه تنش زیادی را تجربه می‌کنند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تحریک چند حسی نوزادان توسط مادران بر میزان تنش مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه نیمه‌تجربی با روش نمونه‌گیری در دسترس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان شهید صدوقی یزد روی 80 نفراز مادران (آزمون و کنترل) انجام شد. گروه آزمون از روز سوم تا روز ششم روزانه دو بار نوزاد را تحت تحریک چند حسی قرار دادند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافیک و تنش والدی بود که قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. یافتهها در نرم‌افزار SPSS نسخۀ 20 به کمک آزمون‌های آماری تجزیه‌وتحلیل شد.
یافتهها: قبل از مداخله بین میانگین میزان تنش دو گروه در حیطه‌های مختلف تفاوت آماری معناداری وجود نداشت، اما پس از انجام مداخله در گروه آزمون و کنترل به ترتیب میانگین نمرۀ تنش در حیطه‌های صحنه‌ها و صداها (0/40±2/26) و (0/47±2/63)، ظاهر و رفتار نوزاد (0/29±3/79) و (0/25±4/05)، ارتباط با نوزاد و نقش والدی (0/38±2/60) و (0/33±3/41) و تنش کلی (0/64±4/08) و (0/31±4/88) تفاوت معناداری را نشان داد (0/001p<). مقایسه میانگین میزان تنش دو گروه در حیطه ارتباط و رفتار کارکنان تفاوت معناداری را نشان نداد (0/3p<).
نتیجه‌گیری: استفاده از تحریک چند حسی تأثیر معناداری بر کاهش تنش مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان داشت؛ بنابراین، استفاده از این شیوه به‌منظور بهبود وضعیت روانی مادران توصیه می‌شود.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه نیمه‌تجربی با روش نمونه‌گیری در دسترس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان شهید صدوقی یزد روی 80 نفراز مادران (آزمون و کنترل) انجام شد. گروه آزمون از روز سوم تا روز ششم روزانه دو بار نوزاد را تحت تحریک چند حسی قرار دادند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافیک و تنش والدی بود که قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. یافتهها در نرم‌افزار SPSS نسخۀ 20 به کمک آزمون‌های آماری تجزیه‌وتحلیل شد.
یافتهها: قبل از مداخله بین میانگین میزان تنش دو گروه در حیطه‌های مختلف تفاوت آماری معناداری وجود نداشت، اما پس از انجام مداخله در گروه آزمون و کنترل به ترتیب میانگین نمرۀ تنش در حیطه‌های صحنه‌ها و صداها (0/40±2/26) و (0/47±2/63)، ظاهر و رفتار نوزاد (0/29±3/79) و (0/25±4/05)، ارتباط با نوزاد و نقش والدی (0/38±2/60) و (0/33±3/41) و تنش کلی (0/64±4/08) و (0/31±4/88) تفاوت معناداری را نشان داد (0/001p<). مقایسه میانگین میزان تنش دو گروه در حیطه ارتباط و رفتار کارکنان تفاوت معناداری را نشان نداد (0/3p<).
نتیجه‌گیری: استفاده از تحریک چند حسی تأثیر معناداری بر کاهش تنش مادران دارای نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان داشت؛ بنابراین، استفاده از این شیوه به‌منظور بهبود وضعیت روانی مادران توصیه می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1400/11/21 | پذیرش: 1401/2/13 | انتشار: 1401/3/10
دریافت: 1400/11/21 | پذیرش: 1401/2/13 | انتشار: 1401/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |