دوره 31، شماره 4 - ( پاییز 1402 )
جلد 31 شماره 4 صفحات 283-275 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فاضل دهون1 
، رضا قانعی قشلاق*2 ، ژینا بنفشی3 ، مهسا مرادیانی3
، رضا قانعی قشلاق*2 ، ژینا بنفشی3 ، مهسا مرادیانی3
1- مرکز تحقیقات مراقبت بالینی، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
2- مرکز تحقیقات سلامت معنوی، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ،rezaghanei30@gmail.com
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
2- مرکز تحقیقات سلامت معنوی، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران ،
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
چکیده: (2304 مشاهده)
سابقه و هدف: انجام فعالیت های پیشگیرانه با مشارکت فعال بیمار و داشتن پیروی از رژیم‌درمانی مهم‌ترین رفتار مرتبط با بیماری دیابت است که سلامت مددجو را تضمین نموده و از شدت عوارض آن می‌کاهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان پیروی از رژیم‌درمانی در بیماران مبتلابه دیابت نوع 2 مراجعه‌کننده به درمانگاه دیابت شهر سنندج در سال 1397 انجام شده‌است.
مواد و روش‌‌ها: در مطالعه حاضر تعداد 181 بیمارِ مبتلابه دیابتِ مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت شهر سنندج به روش نمونه‌گیری در دسترس (که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند) به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌های مطالعه با استفاده از فرم مشخصات دموگرافیک و پرسش‌نامه استاندارد پیروی از درمان در بیماران مزمن جمع آوری گردید. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 و در سطح معنی داری 0.05 >P تحلیل شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی انجام شده‌است.
یافته‌ها: به‌طورکلی سطح پیروی از درمان واحدهای موردپژوهش متوسط بود. میانگین نمره کلی و نمره ابعاد مختلف پیروی از درمان در بیمارانی که هموگلوبین گلیکوزیله غیرطبیعی داشتند به‌طور معنی‌داری بیشتر از بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله طبیعی بود (0.001P<). همچنین میانگین نمره پیروی از درمان در بعد توانایی در مصرف‌کنندگان انسولین بیشتر از قرص بود (0.042P=) ولی در بعد تعهد در مصرف‌کنندگان قرص بیشتر از انسولین بود (0.023=P).
میانگین نمره کلی و نمره ابعاد مختلف پیروی از درمان در بیمارانی که هموگلوبین گلیکوزیله غیرطبیعی داشتند به‌طور معنی‌داری بیشتر از بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله طبیعی بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به متوسط بودن سطح پیروی از درمان، ارائه راه‌کارهایی در جهت بهبود میزان پیروی از درمان و به‌ویژه در زمینه تلفیق درمان با زندگی و بهبود تمایل به مشارکت در درمان در این بیماران ضروری به نظر میرسد.
مواد و روش‌‌ها: در مطالعه حاضر تعداد 181 بیمارِ مبتلابه دیابتِ مراجعه‌کننده به کلینیک دیابت شهر سنندج به روش نمونه‌گیری در دسترس (که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند) به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌های مطالعه با استفاده از فرم مشخصات دموگرافیک و پرسش‌نامه استاندارد پیروی از درمان در بیماران مزمن جمع آوری گردید. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS-16 و در سطح معنی داری 0.05 >P تحلیل شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با آزمون های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی انجام شده‌است.
یافته‌ها: به‌طورکلی سطح پیروی از درمان واحدهای موردپژوهش متوسط بود. میانگین نمره کلی و نمره ابعاد مختلف پیروی از درمان در بیمارانی که هموگلوبین گلیکوزیله غیرطبیعی داشتند به‌طور معنی‌داری بیشتر از بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله طبیعی بود (0.001P<). همچنین میانگین نمره پیروی از درمان در بعد توانایی در مصرف‌کنندگان انسولین بیشتر از قرص بود (0.042P=) ولی در بعد تعهد در مصرف‌کنندگان قرص بیشتر از انسولین بود (0.023=P).
میانگین نمره کلی و نمره ابعاد مختلف پیروی از درمان در بیمارانی که هموگلوبین گلیکوزیله غیرطبیعی داشتند به‌طور معنی‌داری بیشتر از بیماران با هموگلوبین گلیکوزیله طبیعی بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به متوسط بودن سطح پیروی از درمان، ارائه راه‌کارهایی در جهت بهبود میزان پیروی از درمان و به‌ویژه در زمینه تلفیق درمان با زندگی و بهبود تمایل به مشارکت در درمان در این بیماران ضروری به نظر میرسد.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1401/12/4 | پذیرش: 1402/3/3 | انتشار: 1402/9/27
دریافت: 1401/12/4 | پذیرش: 1402/3/3 | انتشار: 1402/9/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |