سابقه و هدف خودکارآمدی به عنوان یک مکانیسم محوری در مراقبت‌های بهداشتی عمل می‌کند. در بیماران مبتلا به اختلالات قلبی، بررسی همه‌جانبه عوامل موثر بر پایبندی بیماران به رژیم درمانی و رابطه آن با خودکارآمدی ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین خودکارآمدی و پایبندی به رژیم درمانی در بیماران مبتلا به اختلالات عروق کرونری قلب انجام شده است.

مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه همبستگی، 150 بیمار بستری در بخش قلب بیمارستان‌های ولیعصر و رازی شهر بیرجند به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم مشخصات فردی و پرسش‌نامه‌های استاندارد پایبندی به رژیم ‌درمانی بیجل و خودکارآمدی حیدری بوده است. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS16 و آزمون‌های توصیفی و استنباطی در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شده‌اند.

یافته‌ها: نتایج نشان داده است که بین خودکارآمدی با زیرمقیاس‌های پایبندی به رژیم دارویی (001/0>P، 3/0r=) و الگوی فعالیت بدنی (01/0= P، 2/0r=) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. پایبندی به رژیم دارویی (001/0>P ، 3/0β=) و سیگار کشیدن (001/0>P ، 2/0β=) بیشترین تاثیر را به عنوان متغیرهای پیش‌بینی‌کننده بر خودکارآمدی بیماران داشته‌اند.

نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر خودکارآمدی بر پایبندی به رژیم درمانی بیماران قلبی-عروقی، پرستاران و پزشکان باید اهمیت پایبندی به رژیم دارویی را درک کنند و در جهت ارتقای سواد دارویی بیمار بکوشند. همچنین با توجه به پایبندی ناکافی بیماران مبتلا به اختلالات عروق کرونر قلب با رژیم درمانی، ارائه آموزش‌هایی در زمینه ارتقای خودکارآمدی برای افزایش اعتماد به نفس آن‌ها ضروری است.