جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای سرپرستار

سولماز هلاکو، امیررضا صالح مقدم، سیدرضا مظلوم، فاطمه حشمتی نبوی،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده

مقدمه: عملکرد پرستاری به‌شدت به اثربخشی مدیران پرستاری وابسته است. یکی از بنیادی‌ترین رسالت‌های مهم آنها حفظ مستمر صلاحیت‌بالینی پرستاران در راستای نیازهای واقعی حرفه‌ای است. رشد و توسعه صلاحیت پرستار در طول دوره‌ای رخ می‌دهد که پرستاری تازه‌کار به سمت حرفه‌ای شدن می‌رود . این مطالعه با هدف تعیین تغییرات صلاحیت‌های بالینی پرستاران تازه‌کار برحسب سطوح صلاحیت رهبری سرپرستاران آنها انجام شده است.
روش کار: پژوهش حاضر، مطالعه‌ای هم‌گروهی است که در سال‌های ۱۳۹۴-۱۳۹۳ در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است. در این مطالعه ۳۷ سرپرستار و ۷۲ پرستار تازه‌کار به روش سرشماری و پرستاران غیر‌تازه‌کار با حجم نمونه ۲۸۳ نفر در مطالعه شرکت کردند. برای سنجش صلاحیت ‌رهبری سرپرستار از ابزار توانمندسازی رفتار رهبری ازوکو استفاده شد. صلاحیت‌بالینی پرستاران تازه‌کار طی سه مرحله شامل شروع مطالعه، دو و چهار ماه بعد از شروع مطالعه، به‌صورت خودارزیابی و دگرارزیابی و با استفاده از پرسش‌نامه صلاحیت‌بالینی مرتوجا بررسی شد. تغییرات صلاحیت‌بالینی پرستاران تازه‌کار، برحسب سطوح صلاحیت رهبری سرپرستاران آنها طی سه مرحله بررسی شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۶ و آزمون‌های آماری کای‌دو، دقیق‌فیشر، آنالیز ‌واریانس ‌یک‌طرفه، کراسکال‌والیس، تحلیل ‌واریانس ‌داده‌های ‌تکراری و پیرسون تجزیه‌وتحلیل و همچنین ضریب خطر محاسبه شد.
یافته‌ها: میانگین نمره صلاحیت‌بالینی پرستاران تازه‌کار بر‌حسب سطوح صلاحیت‌رهبری سرپرستاران آنها در مرحله دوم و سوم تفاوت معناداری داشت (۰/۰۵>P). خطر نسبی دو ماه بعد از شروع مطالعه با ۰/۱۴۱=P، ۱/۴۰= RR و ۲/۱۳-۰/۹۲= CI معنی‌دار نبود. خطر نسبی چهار ماه بعد از شروع مطالعه با ۰/۰۰۱>P، ۱/۹۲= RR و ۲/۶۶-۱/۳۸= CI معنی‌دار بود.
نتیجه‌گیری: ارتباط مثبت معناداری بین صلاحیت ‌رهبری سرپرستاران و صلاحیت ‌بالینی پرستاران ‌تازه‌کار برحسب سطوح صلاحیت ‌رهبری سرپرستاران وجود داشت.


زهرا بختیاری، امیر صادقی، مهرداد ملکی جاماسبی، لیلی تاپاک،
دوره ۳۲، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۳ )
چکیده

سابقه و هدف: یکی از وجوه زندگی کاری پرستاران که تحت تأثیر سبک‌های مدیریت سرپرستاران قرار می‌گیرد، رضایت شغلی است که می‌تواند کیفیت خدمات پرستاری را تغییر دهد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه‌ی سبک رهبری اصیل سرپرستاران با رضایت شغلی پرستاران و کیفیت خدمات پرستاری مراکز آموزشی‌درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌ای توصیفی‌مقطعی از نوع هم‌بستگی است. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای از نوع نسبتی، تعداد ۲۹۵ نفر از پرستاران و ۸۸۵ بیمار به‌عنوان نمونه‌ انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌‌های اطلاعات دموگرافیک، سبک رهبری اصیل والومبا، رضایت شغلی مینه‌سوتا و کیفیت خدمات سروکوال بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارSPSS  نسخه‌ی ۲۴ تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: سطح به‌کارگیری سبک رهبری اصیل توسط سرپرستاران، میزان رضایت شغلی پرستاران و همچنین، کیفیت خدمات پرستاری به‌ترتیب، با میانگین‌های ۳,۷۵، ۳.۴۵ و ۳.۸۳ در حد متوسط هستند. رابطه‌ی بین سبک رهبری اصیل سرپرستاران و رضایت شغلی پرستاران، سبک رهبری اصیل سرپرستاران و کیفت خدمات درک‌شده‌ی ارائه‌شده به‌وسیله‌ی پرستاران و رابطه‌ی رضایت شغلی پرستاران و کیفیت خدمات ارائه‌شده (درک‌شده) به‌وسیله‌ی آن‌ها به‌ترتیب با مقادیر ۰.۰۰۲ = P و ۰,۱۰۴ =r، ۰,۰۰۱ = P و ۰,۱۱۵ = r، ۰,۰۰۱ > P و ۰,۱۶۷ = r معنادار و ضعیف است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج ضعیف، اما معنادار بین متغیر‌ها، مسئولان می‌توانند در جهت ارتقای رضایت شغلی و در پی آن، کیفیت خدمات پرستاری گام بردارند.


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن‌سینا است. استفاده غیرتجاری از مطالب وب سایت، با ذکر منبع بلامانع است. 

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق | 

© 2018 All Rights Reserved | Avicenna Journal of Nursing and Midwifery Care

Designed & Developed by : Yektaweb |