مقدمه و هدف: انسانها نیازها یا خواسته های درونی دارند که سبب فعالیت آنها می شود و تلاش می کنند نیازهایی را که در زمان خاصی برایشان اهمیت دارد برآورده سازند لذا توجه به نیازهای افراد در سازمان امری مهم ولازم می باشد. این پژوهش به منظور تعیین نظرات پرسنل اتاقهای عمل بیمارستانهای آموزشی شهر همدان درخصوص ارضای نیازهای اساسی انجام گرفته است.

روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی  مقطعی است. جامعه پژوهش کلیه پرسنل اتاق های عمل در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی همدان بوده اند و واحدهای مورد پژوهش 81 نفر از پرسنل اتاق عمل بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه مشتمل بر دو بخش بود قسمت اول سوالات مربوط به اطلاعات دموگرافیک واحدهای مورد پژوهش و بخش دوم سوالات مربوط به نیازهای اساسی بوده است. 

نتایج: نتایج تحقیق نشان داد ارضای نیازهای روانی پرسنل بصورت5/76 درصد کم ، 2/22 درصد متوسط و 3/1 درصد زیاد بوده است و در رابطه با ارضای نیازهای اجتماعی پرسنل بصورت2/80 درصد کم، 8/14 درصد متوسط و9/4 درصد زیاد بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین تعداد فرزندان و ساعت کار درهفته با ارضای نیازهای اساسی پرسنل رابطه معنی داری وجود داشته است.

نتیجه نهایی: یافته های حاصل از پژوهش  بیانگراین بود که ارضای نیازهای اساسی پرسنل اتاق عمل در حد کم بوده است ، لیکن جای فعالیت برای افزایش ارضای نیازها وجود دارد.