مقدمه: بیماران همودیالیزی بواسطه نوع درمان خود به طور مداوم به بخش مراجعه و حداقل سه ساعت را جهت انجام دیالیز سپری می نمایند لذا نیاز به محیطی راحت دارند. اما برخی از عوامل محیطی موجب سلب آسایش و راحتی این بیماران در طی انجام دیالیز می گردد. هدف این مطالعه " تبیین درک بیماران نارسایی مزمن کلیه از عوامل محیطی بازدارنده راحتی در حین دیالیز " می باشد .

  روش کار: این مطالعه با رویکرد تحقیق کیفی و روش آنالیز محتوی انجام شد . مشارکت کنندگان شامل بیست و چهار بیمار همودیالیزی بودند. نمونه گیری به صورت مبتنی بر هدف شروع و تا اشباع داده ها ادامه یافت. مصاحبه های نیمه ساختار یافته به عنوان روش اصلی جمع آوری داده ها بود. مدت انجام مصاحبه ها 45 الی 60 دقیقه و در محیط بخش دیالیز انجام شد. داده ها با استفاده از رویکرد قراردادی تحلیل محتوای کیفی در هشت مرحله مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

  یافته ها: از مجموع 24 مشارکت کننده تعداد 350 کداولیه، 19 زیرطبقه و6 طبقه و سه درون مایه که نشان دهنده عوامل بازدارنده محیطی بودند آشکار شد. درون مایه ها شامل: 1. رنجش از شرایط زیستی بخش،2. نارضایتی از امکانات رفاهی و فرهنگی و 3. رنجش و آزار از فرسودگی تجهیزات دیالیز بوده است .

  نتیجه نهایی: بنظر می رسد مدیران و برنامه ریزان سلامت باید به منظور فراهم کردن راحتی مناسب برای ارتقای ارائه خدمت رسانی بهتر به شرایط کاری و امکانات رفاهی و فرهنگی این بیماران توجه نمایند و تجهیزات بخش های همو دیالیز را بر اساس نیاز و پیشرفت های تکنولوژی روز آمد نمایند .