دوره 31، شماره 1 - ( زمستان 1401 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 45-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- مرکز تحقیقات سلامت جامعه، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران
2- مرکز تحقیقات سلامت جامعه، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ، N45sadeghi@yahoo.com
3- دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
2- مرکز تحقیقات سلامت جامعه، واحد اصفهان (خوراسگان)، دانشگاه آزاد اسلامی، اصفهان، ایران ، N45sadeghi@yahoo.com
3- دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (1015 مشاهده)
سابقه و هدف: بستری نوزاد نارس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان یک بحران روحی برای خانواده محسوب می‌شود. خاطره‌نویسی اثرات مثبتی در بهبود سلامت روانی دارد. هدف این پژوهش بررسی تأثیر خاطره‌نویسی بر تحمل پریشانی و سلامت معنوی مادران دارای نوزاد بستری بود.
مواد و روش‌‌ها: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با حضور 40 نفر از مادران دارای نوزاد بستری به روش نمونه‌گیری آسان در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان شهید بهشتی اصفهان در دو گروه مداخله و کنترل در سال 1400 انجام شد. مادران گروه آزمون در مدت بستری نوزاد در بیمارستان، به مدت 6 روز، هر روز نیم ساعت خاطرات روزانه نوزاد خود را در دفترچه ثبت می‌کردند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌های اطلاعات فردی، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر و پرسش‌نامه معنوی پولوتزین و الیسون بود که مادران دو گروه تکمیل کردند. در سطح توصیفی از شاخص‌های میانگین، انحراف معیار و جداول توزیع فراوانی و در سطح استنباطی از آزمون‌های کای دو، دقیق فیشر، تی مستقل و من‌ویتنی استفاده شد.
یافته‌ها: نمره تحمل پریشانی و سلامت معنوی مادران گروه آزمون قبل از مداخله به ترتیب 5.57±45.03 و 63.16±39.18 بود که بعد از مداخله به ترتیب به 12.32±56.95 و 30.07±68.60 تغییر یافت. نمره تحمل پریشانی و سلامت معنوی پس از انجام مداخله در گروه آزمون به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (0.001>p).
نتیجه‌گیری: خاطره‌نویسی در مادران نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان منجر به کاهش میزان پریشانی و سلامت معنوی مادران می‌شود.
مواد و روش‌‌ها: این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با حضور 40 نفر از مادران دارای نوزاد بستری به روش نمونه‌گیری آسان در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان شهید بهشتی اصفهان در دو گروه مداخله و کنترل در سال 1400 انجام شد. مادران گروه آزمون در مدت بستری نوزاد در بیمارستان، به مدت 6 روز، هر روز نیم ساعت خاطرات روزانه نوزاد خود را در دفترچه ثبت می‌کردند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌های اطلاعات فردی، تحمل پریشانی سیمونز و گاهر و پرسش‌نامه معنوی پولوتزین و الیسون بود که مادران دو گروه تکمیل کردند. در سطح توصیفی از شاخص‌های میانگین، انحراف معیار و جداول توزیع فراوانی و در سطح استنباطی از آزمون‌های کای دو، دقیق فیشر، تی مستقل و من‌ویتنی استفاده شد.
یافته‌ها: نمره تحمل پریشانی و سلامت معنوی مادران گروه آزمون قبل از مداخله به ترتیب 5.57±45.03 و 63.16±39.18 بود که بعد از مداخله به ترتیب به 12.32±56.95 و 30.07±68.60 تغییر یافت. نمره تحمل پریشانی و سلامت معنوی پس از انجام مداخله در گروه آزمون به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (0.001>p).
نتیجه‌گیری: خاطره‌نویسی در مادران نوزادان بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان منجر به کاهش میزان پریشانی و سلامت معنوی مادران می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1401/1/4 | پذیرش: 1401/7/2 | انتشار: 1401/12/10
دریافت: 1401/1/4 | پذیرش: 1401/7/2 | انتشار: 1401/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |