دوره 32، شماره 1 - ( زمستان 1402 )                   جلد 32 شماره 1 صفحات 58-51 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- مرکز تحقیقات اختلالات طیف اتیسم، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مرکز تحقیقات مدل سازی بیماریهای غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- کمیته تحقیقات و فناوری دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
5- دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، leilakhazaei.8@gmail.com
چکیده:   (2028 مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به روند روبه‌رشد میزان سزارین در سالهای گذشته در ایران، برنامه‌ی ترویج زایمان طبیعی به‌عنوان یکی از برنامه‌های طرح تحول نظام سلامت در سال 1393 به اجرا درآمد. در این پژوهش، روند تغییرات درصد زایمان سزارین به دنبال اجرای این برنامه در استان همدان ارزیابی شده است.
مواد و روش‌‌ها: پژوهش حاضر با بهره‌گیری از داده‌های ثانویه به‌صورت مطالعه‌ای طولی با هدف بررسی روند تغییرات میزان زایمان سزارین در بازه‌ی زمانی 22ساله انجام شد. دادههای مورد نیاز این مطالعه شامل موارد زایمان انجام‌شده از فروردین 1377 تا اسفند 1398 به‌تفکیک نوع زایمان بود. آنالیز آماری این مطالعه به‌روش رگرسیون نقاط اتصال با استفاده از نرم‌افزار joinpoint صورت پذیرفت.
یافته‌ها: درصد زایمانهای سزارین در کل استان، در بازه‌ی زمانی مورد مطالعه، همواره روند افزایشی داشته است و از حدود 32 درصد در سال 1377، به حدود 48 درصد در سال 1398 رسیده است. نتایج رگرسیون نقاط اتصال نشان داد که به‌طور کلی، در استان همدان، سالانه، 1.9 درصد (فاصله‌ی اطمینان 95 درصد: 0.7 تا 3) افزایش سزارین در روند مشاهده میشود ( 0.05> P). این روند تغییرات نقاط شکستی دارد که هیچ‌یک با زمان اجرای طرح تحول نظام سلامت منطبق نیست.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، هرچند طرح تحول توانسته است شیب روبه‌افزایش درصد زایمانهای سزارین را کاهش دهد، این میزان تغییرات زیاد نبوده است و نتوانسته اهداف ازپیش‌تعیین‌شده در طرح تحول سلامت را محقق کند.

 
متن کامل [PDF 1442 kb]   (654 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل | موضوع مقاله: مامایی
دریافت: 1401/11/29 | پذیرش: 1402/1/30 | انتشار: 1402/12/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.