دوره 32، شماره 1 - ( زمستان 1402 )
جلد 32 شماره 1 صفحات 38-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بهروز بیژن1 
، جهانگیر رضایی2 ، حسین اشتریان3 ، امیر حسین هاشمیان4 ، هیوا اعظمی*5
، جهانگیر رضایی2 ، حسین اشتریان3 ، امیر حسین هاشمیان4 ، هیوا اعظمی*5
1- واحد توسعه‌ی تحقیقات بالینی، بیمارستان امام رضا، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
2- گروه داخلی جراحی، فن پرستاری و سلامت جامعه، دانشکده‌ی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
3- گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده‌ی بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل محیطی مؤثر بر سلامت، پژوهشکده‌ی سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
4- دانشکده‌ی بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل محیطی مؤثر بر سلامت، پژوهشکده‌ی سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
5- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده‌ی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،hiva64@gmail.com
2- گروه داخلی جراحی، فن پرستاری و سلامت جامعه، دانشکده‌ی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
3- گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده‌ی بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل محیطی مؤثر بر سلامت، پژوهشکده‌ی سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
4- دانشکده‌ی بهداشت، مرکز تحقیقات عوامل محیطی مؤثر بر سلامت، پژوهشکده‌ی سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
5- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده‌ی پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،
چکیده: (2047 مشاهده)
سابقه و هدف: تعهد سازمانی حالتی است که فرد سـازمان و به‌خصـوص هـدف‌هـای آن را معـرف خود می‌داند و تمایل دارد تا عضو آن سازمان باقی بماند. تعهد سازمانی عاملی حیاتی در دستیابی به اهداف سازمانی است و باعث می‌شود کارکنان به‌جای ایجاد مشکل، به حل مشکل بپردازند. صلاحیت بالینی پایه و اساس کار عملی پرستاری است. پرستاران مهم‌ترین نقش را در ارائه‌ی خدمات بهداشتی‌درمانی در بیمارستان‌ها ایفا می‌کنند. در واقع، شایستگی بالینی را استفاده‌ی عاقلانه از مهارت‌های فنی، ارتباطی، دانش، قضاوت بالینی، احساسات و ارزش‌ها در موقعیت‌های بالینی تعریف کرده‌اند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه‌ی بین صلاحیت بالینی و تعهد سازمانی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بخش‌های ویژه‌ی بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمانشاه در سال 1396 انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی هم‌بستگی، 227 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه‌ی بیمارستان‌های آموزشی شهر کرمانشاه به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌ی استاندارد شغلی شایستگی بالینی پرستاران و استاندارد تعهد سازمانی آلن و مایر بود که پایایی و روایی آن در مطالعات والکر و کمپل (2013) (7) و شاکرنیا و محمدپور(2010) (5) و مطالعات مختلف به اثبات رسیده است. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 22 و در سطح معنی‌داری 0.05 > P تجزیه‌وتحلیل شدند. برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون کولموگروف‌اسمیرنوف تک‌متغیری و برای بررسی ارتباط داده‌ها از آزمون هم‌بستگی اسپیرمن استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین نمره‌ی تعهد سازمانی و شایستگی بالینی در پرستاران به‌ترتیب، 23.5 ±119.9 و 2.18 ±73.35 به دست آمد. بین شایستگی بالینی و تعهد سازمانی ارتباط معنادار یافت نشد. میانگین نمره‌ی شایستگی بالینی در پرستارانی که سابقه‌ی کار بالینی بین 6 تا 10 سال داشتند، بالاتر از سایرین بود (0.05 > P).
نتیجه‌گیری: در این مطالعه، صلاحیت بالینی و تعهد سازمانی پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه بالا بود؛ اما ارتباط معناداری مشاهده نشد. لذا، با توجه به میانگین بالای تعهد هنجاری در این مطالعه و نقش حیاتی پرستاران در سیستم خدماتی‌بهداشتی، می‌توان با ارتقای صلاحیت بالینی پرستاران یا به‌کارگیری پرستاران باصلاحیت‌تر، تعهد آنان را افزایش داد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه‌ی هم‌بستگی، 227 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه‌ی بیمارستان‌های آموزشی شهر کرمانشاه به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌ی استاندارد شغلی شایستگی بالینی پرستاران و استاندارد تعهد سازمانی آلن و مایر بود که پایایی و روایی آن در مطالعات والکر و کمپل (2013) (7) و شاکرنیا و محمدپور(2010) (5) و مطالعات مختلف به اثبات رسیده است. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 22 و در سطح معنی‌داری 0.05 > P تجزیه‌وتحلیل شدند. برای بررسی نرمال بودن داده‌ها از آزمون کولموگروف‌اسمیرنوف تک‌متغیری و برای بررسی ارتباط داده‌ها از آزمون هم‌بستگی اسپیرمن استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین نمره‌ی تعهد سازمانی و شایستگی بالینی در پرستاران به‌ترتیب، 23.5 ±119.9 و 2.18 ±73.35 به دست آمد. بین شایستگی بالینی و تعهد سازمانی ارتباط معنادار یافت نشد. میانگین نمره‌ی شایستگی بالینی در پرستارانی که سابقه‌ی کار بالینی بین 6 تا 10 سال داشتند، بالاتر از سایرین بود (0.05 > P).
نتیجه‌گیری: در این مطالعه، صلاحیت بالینی و تعهد سازمانی پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه بالا بود؛ اما ارتباط معناداری مشاهده نشد. لذا، با توجه به میانگین بالای تعهد هنجاری در این مطالعه و نقش حیاتی پرستاران در سیستم خدماتی‌بهداشتی، می‌توان با ارتقای صلاحیت بالینی پرستاران یا به‌کارگیری پرستاران باصلاحیت‌تر، تعهد آنان را افزایش داد.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1402/2/5 | پذیرش: 1402/3/31 | انتشار: 1402/12/10
دریافت: 1402/2/5 | پذیرش: 1402/3/31 | انتشار: 1402/12/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |