مقدمه: بیماری مولتیپل اسکلروزیس از شایعترین بیماری­های ناتوان کننده­ی سیستم اعصاب مرکزی است که سیر مزمن و طولانی داشته و کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می­دهد. مراقبت مستمر و مداوم دراین بیماری شایان توجه می­باشد. این مطالعه با هدف تأثیر مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد.

  روش کار: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است. واحدهای موردپژوهش ۷۲ بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به بیمارستان فرشچیان و انجمن مولتیپل اسکلروزیس همدان بودند که به روش جایگشت تصادفی در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. کیفیت زندگی بیماران قبل و بعد از اجرای مدل مراقبت پیگیر با استفاده از پرسشنامه استاندارد MSQoL-۵۴ مورد بررسی قرار گرفت. جهت آنالیز داده­ها از آزمون مجذور کای، تی زوجی و تی مستقل و آنالیز واریانس اندازه­های تکراری و نرم افزار SPSS ۱۶ استفاده گردید.

  یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه‏گیری تکراری برای مقایسه کیفیت زندگی بیماران درگروه آزمون، قبل، یک ماه و دو ماه بعد از انجام مدل مراقبت پی‏گیر، نشان داد میانگین نمرات کیفیت زندگی در مراحل مختلف سنجش، دارای تفاوت معناداری با یکدیگر بود (۰۰۱/۰> p ). ولی در گروه کنترل میانگین نمرات کیفیت زندگی قبل، یک ماه و دو ماه بعد از انجام مدل مراقبت پیگیر دارای تفاوت معناداری نبود. نتایج آزمون تحلیل واریانس تکراری برای مقایسه ابعاد کیفیت زندگی در هر دو گروه آزمون و کنترل در هر سه زمان نشان داد که در تمامی ابعاد کیفیت زندگی اختلاف معناداری وجود دارد ( ۰۰۱/۰> p ).

  نتیجه نهایی: با توجه به عدم درمان قطعی بیماری مولتیپل اسکلروزیس، اجرای مدل­های مراقبتی اثربخش، مانند مدل مراقبت پی­گیر می­تواند در افزایش کیفیت زندگی این بیماران تأثیر مثبت داشته باشد.