مقدمه و هدف: با عنایت به نقش حائز اهمیت مراقبتهای دوران بارداری در تأمین سلامت مادران و کودکان این مطالعه با هدف شناخت و بررسی میزان استفاده مادران باردار از مراقبتهای دوران بارداری و چگونگی مراجعه آنها به مراکز بهداشتی درمانی انجام گرفت تا از این طریق با در نظر گرفتن نتایج حاصله در جهت کاهش مرگ و میر و عوارض دو قشر آسیب پذیر مادران و نوزادان گام مؤثری برداشته شود.

روش کار: این بررسی یک مطالعه مقطعی است که در مدت زمان سه ماه در کلیه زایشگاههای همدان انجام شده است. بدین منظور 500 نفر از زنانی که به منظور زایمان به زایشگاهها مراجعه کردند بصورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه و روش جمع آوری اطلاعات مصاحبه بود.

یافته ها : 4/91 % از زنان از مراقبتهای بارداری برخوردار بودند و 6/84% مراقبتهای خود را از سه ماهه اول آغاز کرده بودند. اکثریت زنان (6/83%) مراقبت های بینابینی داشتند. بین وجود یا عدم وجود مراقبتها و متغیرهای تحصیلات، تعداد حاملگی و تعداد فرزندان زنده ارتباط معنی داری وجود داشت. بین محل مراجعه و متغیرهای سن، تحصیلات، شغل، محل سکونت، تعداد سقط، تعداد فرزندان زنده و تعداد زایمان زودرس نیز ارتباط آماری معنی داری یافت شد. بین زمان اولین مراجعه و متغیرهای محل سکونت، تعداد حاملگی ها و تعداد فرزندان زنده ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. همچنین بین کیفیت مراقبتها و متغیرهای تعداد فرزندان زنده، فاصله بین دو حاملگی آخر و وجود مشکل در بارداری قبلی ارتباط آماری معنی داری یافت شد.

نتیجه گیری : اکثریت زنان جهت مراقبتهای دوران بارداری مراجعه می کنند اما درصد خیلی کمی از آنان از مراقبتهای کافی برخوردارند. برخورداری از مراقبتهای دوران بارداری، محل مراجعه، زمان اولین مراجعه و کیفیت این مراقبتها متأثر از سوابق مامایی و اجتماعی زنان می باشند.