مقدمه و هدف: یکی از ابتدایی ترین مسئولیتهای پرستار بعنوان فرد مراقبت کننده، تأمین امر تداوم در مراقبت است. لذا ارتقاء سطح کیفی مراقبتها و افزایش رضایت بیماران بعنوان شاخصهای اثر بخشی کار پرستاران شناخته میشود. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر اجرای برنامه ریزی ترخیص بر رضایت بیماران طراحی شده است.

روش کار: این تحقیق از نوع کارآزمائی بالینی، 120 بیمار در دو گروه مورد و شاهد بصورت قبل و بعد که بر اساس متغیرهای همسان سازی: سن، جنس، طول مدت بستری و نوع بیماری بطور تصادفی انتخاب شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه رضایت سنجی بیماران استفاده گردید. پرستاران گروه مورد پس از طی دوره آموزشی یک ماهه در مورد برنامه ریزی ترخیص بصورت چهره به چهره به بیماران منتخب آموزش داده و نیازهای مراقبتی آنها را برطرف می کردند. سرپرستاران نقش مشاوره و راهنمایی کردن را برعهده داشتند و فعالیتهای مراقبتی و و آموزشی پرستاران را بطور منظم در هر شیفت کاری کنترل میکردند. پس از گذشت سه ماهه از اجرای برنامه ترخیص نمونه گیری بعد از مداخله در گروه مورد انجام شد. داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار spss، بصورت آزمونهای تی مستقل و زوجی، من ویتنی، ویل کاکسون و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: نتایج نشان داد که رضایت بیماران از نظر کیفی در هر دو گروه قبل از مداخله تفاوتی نداشته و در حد نسبتاً ناراضی میباشد (000/1=P). در حالیکه بعد از مداخله رضایت بیماران در گروه شاهد تغییری نداشته (000/1=P) ولی در گروه مورد رضایت بیماران در حد کاملاً راضی بود و آزمونهای آماری این تفاوت را معنی دارنشان داد(000/0=P).

نتیجه نهایی: برنامه ریزی ترخیص بعنوان یک کار اجرایی هدفمند توانست گامی موثردر بهبود مشکلات بیماران و همچنین رضایت بیماران باشد و سبب تداوم در امر مراقبت شود. اجرای برنامه ریزی ترخیص بعنوان یک کار هدفمند میتواند سبب افزایش رضایت بیماران شود.