مقدمه: پیشرفت تحصیلی متاثر از متغیرهای زیادی است. از مهمترین آنها می توان به خودکارآمدی، تفکر انتقادی، سبک های تفکر و هوش هیجانی اشاره کرد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط خودکارآمدی، تفکر انتقادی، سبک های تفکر و هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان رشته پرستاری انجام شد.

  روش کار: این مطالعه توصیفی – تحلیلی از نوع مقطعی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانشجویان رشته پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین – پیشوا بود. در کل 140 دانشجو (96 دختر و 44 پسر) رشته پرستاری به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر، تفکر انتقادی ریکتس، سبک های تفکر استرنبرگ و هوش هیجانی بار-آن و همکاران را تکمیل کردند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و با استفاده از نرم افزار SPSS/19 تحلیل شدند.

  یافته ها: خودکارآمدی (46/0 r= )، تفکر انتقادی (17/0 r= )، تفکر اجرایی (37/0 r= ) و هوش هیجانی (21/0 r= ) با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار داشتند (05/0 p< ). در یک مدل پیش بین صرفا خودکارآمدی، تفکر اجرایی و هوش هیجانی توانستند حدود 39 درصد از پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کنند. خودکارآمدی پیش بین بهتری از سایر متغیرها برای پیشرفت تحصیلی بود.

  نتیجه نهایی: بنابراین خودکارآمدی، تفکر اجرایی، هوش هیجانی و تفکر انتقادی به ترتیب با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت داشتند.