مقدمه: حوادث رانندگی بصورت عمده مرتبط با عامل انسانی بوده و بعنوان یک معضل مهم مورد توجه تیم بهداشتی در دنیاست. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش سبک زندگی در ارتباط با وقوع حوادث رانندگی انجام شد. روش کار: نوع مطالعه مورد- شاهدی بود که در شهر همدان در سال 1392 انجام گرفت. نمونه گیری بصورت دو مرحله ای انجام شد. تعداد نمونه، 309 نفر، شامل 103 نفر گروه مورد (دچار حادثه‌ی رانندگی) و 206 نفر گروه شاهد (فاقد حادثه‌ی رانندگی) بود. ابزار مطالعه پرسشنامه‌ی محقق ساخته مشتمل بر‎ اطلاعات دموگرافیک و سبک زندگی (فعالیتهای روزانه،سبک رانندگی، درک قوانین و استرسهای رانندگی) بود. روایی و پایایی ابزار از طریق روایی محتوی و آزمون مجدد (ضریب آلفای کرونباخ 89/0) تایید شد. تکمیل پرسشنامه‌ها به صورت خوداظهاری بود. داده‎ها توسط نرم افزار SPSS/16، با بکارگیری آزمون کای اسکوئر و رگرسیون لجستیک تطبیق یافته بر اساس سن و جنس تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی‎دار کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: شانس وقوع حوادث رانندگی در گروه مورد بدلیل فعالیتهای معمول روزانه، سبک رانندگی و درک از قوانین رانندگی به ترتیب 165/1، 656/0 و 308/1 بیشتر از گروه شاهد بود؛ هر چنداز نظر آماری این اختلاف معنی دار نشد. شانس وقوع حادثه‎ی رانندگی در گروه مورد به دلیل استرس‎، حدود سه برابر بیشتر از گروه شاهد بود (001/0>P و 958/2=OR و 265/5 ،661/1 =95% CI). نتیجه نهایی: برگزیدن سبک زندگی خطرناک به عنوان فاکتور مساعدکننده در وقوع حوادث رانندگی نقش دارد. می‎توان با کنترل این عامل از ایجاد حوادث رانندگی پیشگیری نمود. .