سابقه و هدف: کاهش در عملکرد و رضایت جنسی از عوارض شایع دیابت در زنان است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر مدل خودتنظیمی لونتال بر عملکرد و رضایت جنسی زنان مبتلا به دیابت طراحی و اجرا شده است.

 مواد و روش‌‌ها: این ‌کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل‌شده با مشارکت 88 زن مبتلا به دیابت در بازه زمانی اسفند۱۴۰۱تا شهریور۱۴۰۲ انجام شده ‌که به‌ روش ‌بلوک‌بندی تصادفی چهارتایی در دو گروه کنترل و آزمون تخصیص داده شده‌اند. در گروه آزمون، مداخله مبتنی بر مدل لونتال در ۳ جلسه حضوری به صورت هفتگی ‌اجرا شده است. قبل، پس از اتمام و یک، دو و سه ماه پس از اجرای مداخله، عملکرد، رضایت جنسی و درک از بیماری در هر دو گروه بررسی شده است. سطح معنا‌داری همه آزمون‌ها 5/0 در نظر گرفته شده است.

 یافته‌ها: اختلاف میانگین نمره رضایت جنسی (فاصله اطمینان 95 درصد) در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در پیگیری اول (80/13؛ 15/3) 47/8، در پیگیری دوم (76/14؛ 20/3) 98/8، و در پیگیری سوم (41/15؛ 78/3) 59/9 بوده است. اختلاف میانگین نمره عملکرد جنسی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در پیگیری یک (57/1؛ 74/0-) 43/0، در پیگیری دوم (01/2؛ 49/0-) 76/0، و در پیگیری سوم (29/2؛ 65/0-) 82/0 بوده است. اختلاف میانگین نمره درک از بیماری در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در پیگیری اول (82/4-؛ 91/10-) 87/7- ، در پیگیری دوم (23/8-؛ 0/14-) 11/11-، و در پیگیری سوم (29/6-؛ 64/13-) 96/9- بوده است.

 نتیجه‌گیری: اجرای مدل لونتال به مثابه رویکردی آسان و مبتنی بر فرد، روش مناسبی برای افزایش رضایت جنسی و ارتقای درک از بیماری زنان مبتلا به دیابت است.