در دست چاپ
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.HUMS.REC.1401.212
ساناز کیانپوری1 
، شیلان عزیزی1 ، سعید حسینی تشنیزی1 ، پونه یوسفی1 ، عارف فقیه*2 
، شیلان عزیزی1 ، سعید حسینی تشنیزی1 ، پونه یوسفی1 ، عارف فقیه*2
1- دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان
2- دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان ،aref_faghih@yahoo.com
2- دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان ،
چکیده: (241 مشاهده)
سابقه و هدف: تالاسمی ماژور بر ابعاد مختلف زندگی نوجوانان اثرگذار است. افزایش خودکارآمدی از طریق آموزش با همتایان می‌تواند به نوجوانان کمک کند تا وضعیت خود را بهطور مؤثرتری مدیریت کنند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش توسط همتایان بر خودکارآمدی نوجوانان مبتلابه تالاسمی ماژور انجام گرفت.
مواد و روش‌‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 90 نوجوان مبتلابه تالاسمی شهر بندرعباس در سال 1401 به روش در دسترس انتخاب شدند و به روش تخصیص تصادفی در دو گروه چهل‌وپنج‌نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. مداخله آموزشی در شش جلسه با سخنرانی سرگروههای منتخب همتا، پرسش و پاسخ، بحث گروهی و ارزشیابی اجرا شد. قبل، بلافاصله و شش هفته پس از مداخله، خودکارآمدی با پرسش‌نامه خودکارآمدی عمومی و خودکارآمدی وابسته به بیماری روا و پایا اندازهگیری شد. دادهها با آزمونهای تی مستقل، آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر و کای اسکوئر، در نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس نسخه ۲۶ تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن در گروه مداخله 67/1± 07/16 و در گروه کنترل 09/2±56/15 بود. بلافاصله و شش هفته پس از مداخله در مقایسه با گروه کنترل، میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی عمومی (001/0< ,P005/0=p) و وابسته به بیماری (001/0< ,P 001/0=P) در گروه مداخله بالاتر بود. در گروه مداخله، بلافاصله و شش هفته پس از مداخله، خودکارآمدی وابسته به بیماری از خودکارآمدی عمومی بالاتر بود (049/0=,P 043/0=P).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها اثربخشی مداخله آموزشی در خودکارآمدی عمومی و وابسته به بیماری در نوجوانان مبتلابه تالاسمی ماژور را نشان داد. بنابراین، به‌کارگیری رویکرد آموزشی با گروههای حمایتی همتا در برنامههای درمانی نوجوانان مبتلابه تالاسمی توصیه میشود.
مواد و روش‌‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 90 نوجوان مبتلابه تالاسمی شهر بندرعباس در سال 1401 به روش در دسترس انتخاب شدند و به روش تخصیص تصادفی در دو گروه چهل‌وپنج‌نفری مداخله و کنترل قرار گرفتند. مداخله آموزشی در شش جلسه با سخنرانی سرگروههای منتخب همتا، پرسش و پاسخ، بحث گروهی و ارزشیابی اجرا شد. قبل، بلافاصله و شش هفته پس از مداخله، خودکارآمدی با پرسش‌نامه خودکارآمدی عمومی و خودکارآمدی وابسته به بیماری روا و پایا اندازهگیری شد. دادهها با آزمونهای تی مستقل، آنالیز واریانس با اندازهگیری مکرر و کای اسکوئر، در نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس نسخه ۲۶ تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار سن در گروه مداخله 67/1± 07/16 و در گروه کنترل 09/2±56/15 بود. بلافاصله و شش هفته پس از مداخله در مقایسه با گروه کنترل، میانگین و انحراف معیار خودکارآمدی عمومی (001/0< ,P005/0=p) و وابسته به بیماری (001/0< ,P 001/0=P) در گروه مداخله بالاتر بود. در گروه مداخله، بلافاصله و شش هفته پس از مداخله، خودکارآمدی وابسته به بیماری از خودکارآمدی عمومی بالاتر بود (049/0=,P 043/0=P).
نتیجه‌گیری: یافته‌ها اثربخشی مداخله آموزشی در خودکارآمدی عمومی و وابسته به بیماری در نوجوانان مبتلابه تالاسمی ماژور را نشان داد. بنابراین، به‌کارگیری رویکرد آموزشی با گروههای حمایتی همتا در برنامههای درمانی نوجوانان مبتلابه تالاسمی توصیه میشود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
آموزش در پرستاری و مامایی
دریافت: 1403/8/3 | پذیرش: 1403/10/8
دریافت: 1403/8/3 | پذیرش: 1403/10/8
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدانناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380150
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل: managingeditornmj
gmail.com