مقدمه: سلامت روان متاثر از متغیرهای زیادی است که از مهمترین آنها می توان به فرسودگی شغلی، حمایت اجتماعی ادراک شده و سرسختی روانشناختی اشاره کرد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط میان فرسودگی شغلی، حمایت اجتماعی ادراک شده و سرسختی روانشناختی با سلامت روان پرستاران انجام شد.

روش کار: این مطالعه توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه پرستاران بیمارستان های دولتی شهر تهران در سال 1394 بودند. در مجموع 400 پرستار به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه های فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون (2008)، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (1988)، سرسختی روانشناختی کوباسا (1979) و سلامت روان گلدبرگ و هیلیر (1979) را تکمیل کردند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل گام به گام و به کمک نرم افزار SPSS-19 تحلیل شدند.

یافته ها: فرسودگی شغلی (37/0r=) با سلامت روان پرستاران ارتباط آماری مثبت و معنادار و حمایت اجتماعی ادراک شده (56/0-r=) و سرسختی روانشناختی (53/0-r=) با سلامت روان پرستاران ارتباط آماری منفی و معنادار داشتند (01/0>P). در یک مدل پیش بین فرسودگی شغلی، حمایت اجتماعی ادراک شده و سرسختی روانشناختی توانستند 9/54 درصد از تغییرات سلامت روان پرستاران را پیش بینی کنند (549/0=R²).

نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش پیشنهاد می شود که مشاوران و درمانگران برای افزایش سلامت روان پرستاران میزان فرسودگی شغلی آنها را کاهش و حمایت اجتماعی ادراک شده و سرسختی روانشناختی آنها را افزایش دهند.