دوره 26، شماره 2 - ( خرداد و تير 1397 )
جلد 26 شماره 2 صفحات 102-91 |
برگشت به فهرست نسخه ها
اکبر رهنما1 
، مرتضی شمسی زاده2 ، محسن صلواتی* 3، یونس محمدی4 ، ناهید صاحب اختیاری5
، مرتضی شمسی زاده2 ، محسن صلواتی* 3، یونس محمدی4 ، ناهید صاحب اختیاری5
1- مرکز پژوهش دانشجویان، دانشکدۀ پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- مرکز تحقیقات مراقبت بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مربی،گروه پرستاری داخلی ـ جراحی، مرکز تحقیقات مراقبت مادر و کودک، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،salavatiMohsen42@yahoo.com
4- استادیار، گروه اپیدمیولو‍ژی، مرکز تحقیقات مدل‌سازی بیماری‌های غیرواگیر، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
5- سوپروایزر آموزشی بیمارستان امام حسین ملایر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- مرکز تحقیقات مراقبت بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- مربی،گروه پرستاری داخلی ـ جراحی، مرکز تحقیقات مراقبت مادر و کودک، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ،
4- استادیار، گروه اپیدمیولو‍ژی، مرکز تحقیقات مدل‌سازی بیماری‌های غیرواگیر، دانشکدۀ بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
5- سوپروایزر آموزشی بیمارستان امام حسین ملایر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده: (7700 مشاهده)
مقدمه: پرفشاری خون یکی از بیماری‌های شایع، مزمن و عودکننده است و در سراسر دنیا از نظر درمانی پراهمیت محسوب می‌شود. از‌این‌رو آموزش به بیمار پرفشاری خون، بسیار مهم است که هدف از این مطالعه تأثیر آموزش برنامه‌ریزی‌شده بر خودکارآمدی بیماران مبتلا به پرفشاری خون است.
روش کار: این مطالعۀ کارآزمایی بالینی بر ۱۴۰ بیمار مبتلا به پرفشاری خون مراجعه‌کننده به درمانگاه قلب و عروق بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. بیماران به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. آموزش بیماران در قالب ۳ جلسۀ آموزشی، به‌صورت هر هفته پشت سر هم برگزار شد. ۴ هفته و ۸ هفته بعد از اتمام مداخله از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. داده‌ها به‌وسیلۀ نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۱۶ تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک همگن بودند و تفاوت آماری بین دو گروه وجود نداشت. همچنین نمرۀ خودکارآمدی هر دو گروه قبل از ورود به مطالعه، تفاوت آماری با هم نداشتند (۰/۰۵<P). اما بین نمرۀ خودکارآمدی دو گروه قبل از مداخله ، با ۴ هفته و ۸ هفته بعد از مداخله، تفاوت آماری مشاهده شد (۰/۰۰۱>P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش به نظر می‌رسد آموزش به بیماران پرفشاری خون می‌تواند به‌عنوان یک روش کم‌هزینه و مؤثر باعث افزایش خودکارآمدی شود.
روش کار: این مطالعۀ کارآزمایی بالینی بر ۱۴۰ بیمار مبتلا به پرفشاری خون مراجعه‌کننده به درمانگاه قلب و عروق بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. بیماران به روش در دسترس انتخاب و به‌صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. آموزش بیماران در قالب ۳ جلسۀ آموزشی، به‌صورت هر هفته پشت سر هم برگزار شد. ۴ هفته و ۸ هفته بعد از اتمام مداخله از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. داده‌ها به‌وسیلۀ نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۱۶ تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک همگن بودند و تفاوت آماری بین دو گروه وجود نداشت. همچنین نمرۀ خودکارآمدی هر دو گروه قبل از ورود به مطالعه، تفاوت آماری با هم نداشتند (۰/۰۵<P). اما بین نمرۀ خودکارآمدی دو گروه قبل از مداخله ، با ۴ هفته و ۸ هفته بعد از مداخله، تفاوت آماری مشاهده شد (۰/۰۰۱>P).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش به نظر می‌رسد آموزش به بیماران پرفشاری خون می‌تواند به‌عنوان یک روش کم‌هزینه و مؤثر باعث افزایش خودکارآمدی شود.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1396/5/8 | پذیرش: 1396/6/26 | انتشار: 1396/7/30
دریافت: 1396/5/8 | پذیرش: 1396/6/26 | انتشار: 1396/7/30
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |