مقدمه: خود­درمانی می تواند معضلات مهمی را برای فرد و جامعه ایجاد نماید و به ویژه در کودکان به دلیل واقع شدن در سنین رشد و تکامل از اهمیت مضاعفی برخوردار می باشد، پژوهش حاضر به سنجش سازه­های تئوری رفتار برنامه ریزی­شده در این زمینه پرداخته است.

  روش کار: این مطالعه مقطعی – تحلیلی بروی 231 مادر دارای کودک زیر6 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهری، شهرستان آزادشهر به صورت نمونه گیری خوشه ای در سال 1393 انجام پذیرفت. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته، شامل آگاهی و سازه­های تئوری رفتار برنامه ریزی شده بود که نگرش، هنجارهای ذهنی، کنترل رفتار درک شده، قصد رفتاری و عملکرد را در ­بر می گرفت؛ روایی و پایایی پرسشنامه، قبل از مطالعه بررسی شد و در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS/22 تجزیه و تحلیل گردیدند.

  یافته­ها: میانگین و انحراف معیار نمره آگاهی (82/16 ± 31/61)، نگرش (23/11 ± 13/74)، هنجار ذهنی (10/9 ± 74/72)، کنترل رفتار درک شده (09/9 ± 74/75)، قصد رفتاری (82/11 ± 32/85)، عملکرد (89/12 ± 84/85) بودند. بین متغیر­ نگرش با عملکرد همبستگی مستقیم و معنی داری مشاهده شد ( 019/0= p و 15/0= r ) ولی بین عملکرد و سایر سازه ها ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0< p ).

  نتیجه نهایی: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و همبستگی مستقیم متغیر نگرش با عملکرد مادران پیشنهاد می شود در زمان طراحی مداخلات اصلاح مصرف خودسرانه دارو تاکید بر ایجاد نگرش مثبت در مادران از پیامدهای رفتار و عواقب منفی ناشی از مصرف خودسرانه داروها در کودکان در نظر گرفته شوند