مقدمه: مدت اقامت بیماران در بخش اورژانس شاخص مهم اثربخشی خدمات سلامت است. عوامل چندی مانند جنس، سن، زمان مراجعه، نحوه مراجعه، علت مراجعه و سطح تریاژ می‌توانند بر آن تاثیر بگذارند. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط این عوامل با اقامت بیماران در بخش اورژانس انجام شد.

روش کار: در یک مطالعه توصیفی 408 بیمار مراجعه‎کننده به بخش اورژانس سرپایی بیمارستان بعثت همدان به‌صورت در دسترس به مدت سه ماه (1392) موردبررسی قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل فرم زمان‌سنجی ثبت مدت اقامت بیماران و فرم تریاژ شاخص شدت اورژانس موجود در بیمارستان بود. فرم زمان‌سنجی با مشاهده مستقیم بیماران از ابتدای فرایند ورود بیمار تا خروج از بخش اورژانس توسط کرونومتر و فرم تریاژ توسط پرستاران مسئول تریاژ تکمیل گردید. کلیه داده‌های گردآوری‌شده توسط نرم‌افزار SPSS/16 با استفاده از آزمون‌های آنالیز واریانس (ANOVA)، و تی مستقل در سطح اطمینان 95/0 تجزیه‌وتحلیل شد.

یافته­ها: میانگین مدت مدت اقامت بیماران در بخش اورژانس 91/41±26/133 دقیقه بود. بین عواملی مانند جنس (52/0p=) و نحوه مراجعه به بیمارستان (14/0p=) و سابقه بستری (80/0p=) با مدت اقامت بیماران ارتباط معناداری حاصل نشد. اما بین سن (001/0>p)، زمان مراجعه (001/0>p)، علت مراجعه (001/0>p) با مدت اقامت بیماران در بخش اورژانس ارتباط معناداری به دست آمد.

نتیجه نهایی: سن، زمان مراجعه، علت مراجعه، و سطح تریاژ بیماران با مدت اقامت در بخش اورژانس ارتباط دارند. بنابراین باید این عوامل هنگام استفاده از مدت اقامت بیمار به عنوان شاخص اثربخشی مراکز مراقبت سلامت مدنظر قرار گیرند.