در دست چاپ
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.ZUMS.REC.1400.414
رویا نصیری الماس1 
، الهام جعفری1 ، رقیه خرقانی* 2
، الهام جعفری1 ، رقیه خرقانی* 2
1- دانشگاه علوم پزشکی زنجان
2- دانشگاه علوم پزشکی زنجان ،r.kharaghani@yahoo.com
2- دانشگاه علوم پزشکی زنجان ،
چکیده: (347 مشاهده)
مقدمه: خشونت در محل کار علیه کارکنان بهداشتی یک مشکل جهانی است و شیوع آن در میان ماماها بالا می باشد. هدف پژوهش تعیین تاثیر آموزش مهارت کنترل خشم بر خشونت شغلی و پرخاشگری در ماماهای مراکز درمانی زنجان بود.
مواد و روش ها: مطالعه مداخلهای نیمه تجربی بر روی 46 نفر از ماماهای شاغل در بیمارستانهای زنجان صورت گرفت. نمونهها به صورت در دسترس از بیمارستانهای موسوی و بهمن شهر زنجان انتخاب و به روش بلوکه طبقهای تصادفی به دو گروه مداخله) 23 نفر( و کنترل) 23 نفر( تقسیم شدند. گروه مداخله در هشت جلسه آموزش کنترل خشم آنلاین شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهی اعمال منفی و پرسشنامه پرخاشگری اهواز بود. دادهها با استفاده از آزمون اندازهگیری تکراری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: قبل از مداخله نمره خشونت شغلی و پرخاشگری بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت. خشونت شغلی و پرخاشگری بلافاصله بعد از اجرای جلسات آموزش و در پیگیری شش هفته بعد، در گروه مداخله به طور معنی داری از گروه کنترل کمتر بود (0.05P˂). تغییرات خشونت شغلی (میزان تغییرات 47.1 درصد) و پرخاشگری (میزان تغییرات 37.7 درصد) بین دو گروه مداخله و کنترل پس از تطبیق از نظر متغیرهای پایه معنی دار نبود. همچنین تغییرات در خرده مقیاس های پرخاشگری نیز معنی دار نبود.
نتیجه گیری: آموزش کنترل خشم منجر به کاهش پایدار خشونت شغلی و پرخاشگری علیه ماماها نمی شود. لذا انجام مداخلات بیشتر و پیشرفته تر در این زمینه ضروری به نظر می رسد.
مواد و روش ها: مطالعه مداخلهای نیمه تجربی بر روی 46 نفر از ماماهای شاغل در بیمارستانهای زنجان صورت گرفت. نمونهها به صورت در دسترس از بیمارستانهای موسوی و بهمن شهر زنجان انتخاب و به روش بلوکه طبقهای تصادفی به دو گروه مداخله) 23 نفر( و کنترل) 23 نفر( تقسیم شدند. گروه مداخله در هشت جلسه آموزش کنترل خشم آنلاین شرکت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهی اعمال منفی و پرسشنامه پرخاشگری اهواز بود. دادهها با استفاده از آزمون اندازهگیری تکراری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: قبل از مداخله نمره خشونت شغلی و پرخاشگری بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت. خشونت شغلی و پرخاشگری بلافاصله بعد از اجرای جلسات آموزش و در پیگیری شش هفته بعد، در گروه مداخله به طور معنی داری از گروه کنترل کمتر بود (0.05P˂). تغییرات خشونت شغلی (میزان تغییرات 47.1 درصد) و پرخاشگری (میزان تغییرات 37.7 درصد) بین دو گروه مداخله و کنترل پس از تطبیق از نظر متغیرهای پایه معنی دار نبود. همچنین تغییرات در خرده مقیاس های پرخاشگری نیز معنی دار نبود.
نتیجه گیری: آموزش کنترل خشم منجر به کاهش پایدار خشونت شغلی و پرخاشگری علیه ماماها نمی شود. لذا انجام مداخلات بیشتر و پیشرفته تر در این زمینه ضروری به نظر می رسد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدانناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380150
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل: managingeditornmj
gmail.com