دوره 30، شماره 2 - ( بهار 1401 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 133-124 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشـکده پرسـتاری و مامایـی، دانشـگاه علـوم پزشـکی همـدان، همـدان، ایـران
2- گروه آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات مدل‌سازی بیماری‌های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، purfarzad7@yahoo.com
2- گروه آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات مدل‌سازی بیماری‌های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه آموزش پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، purfarzad7@yahoo.com
چکیده: (764 مشاهده)
سابقه و هدف: رهبری اخلاقی رویکرد نوینی در چشم‌انداز رهبری است که با اولویت دادن به اخلاقیات در سازمان، زمینه را برای ایجاد و ارتقای اثربخشی فردی و سازمانی فراهم می‌کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط رهبری اخلاقی سرپرستاران و ویژگی‌های دموگرافیک با خودکارآمدی عمومی پرستاران بخش‌های مراقبت‌های ویژه انجام شده است.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه توصیفی همبستگی حاضر با نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی روی 230 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت‌های ویژه مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1398 انجام شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های رهبری اخلاقی در پرستاری و خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: بین رهبری اخلاقی با خودکارآمدی عمومی ارتباط آماری معنی‌داری دیده نشد (0/05P>). خودکارآمدی عمومی پرستاران رسمی نسبت به پرستاران قراردادی (0/04P=) و طرحی(0/02P=)، و پرستاران بخش آی‌سی‌یو نسبت به سوختگی (0/03P=) بیشتر بود. همچنین با افزایش سابقه کاری، خودکارآمدی عمومی کاهش می‌یابد (0/05P<). اندازه اهمیت نرمال‌شده متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته، طبق خروجی شبکه عصبی مصنوعی به ترتیب سابقه کاری 100، پیش‌گامی 74/8، وظیفه‌مداری 56/2، اخلاق‌مداری 52، بخش محل خدمت 47/6، سن 46/4، وضعیت شغلی 38/1، جنسیت 37/1، تسهیم قدرت 27 و تحصیلات 13/3 محاسبه شده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط معنادار بین برخی از متغیرهای دموگرافیک با خودکارآمدی عمومی پرستاران، برای ارتقای خودکارآمدی عمومی پرستاران به مدیران پرستاری پیشنهاد می‌شود این عوامل مرتبط را به‌ویژه در بازآموزی مدنظر قرار دهند.
مواد و روش‌‌ها: مطالعه توصیفی همبستگی حاضر با نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی روی 230 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت‌های ویژه مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 1398 انجام شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های رهبری اخلاقی در پرستاری و خودکارآمدی عمومی شرر استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و از طریق نرم‌افزار SPSS نسخه 16 تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: بین رهبری اخلاقی با خودکارآمدی عمومی ارتباط آماری معنی‌داری دیده نشد (0/05P>). خودکارآمدی عمومی پرستاران رسمی نسبت به پرستاران قراردادی (0/04P=) و طرحی(0/02P=)، و پرستاران بخش آی‌سی‌یو نسبت به سوختگی (0/03P=) بیشتر بود. همچنین با افزایش سابقه کاری، خودکارآمدی عمومی کاهش می‌یابد (0/05P<). اندازه اهمیت نرمال‌شده متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته، طبق خروجی شبکه عصبی مصنوعی به ترتیب سابقه کاری 100، پیش‌گامی 74/8، وظیفه‌مداری 56/2، اخلاق‌مداری 52، بخش محل خدمت 47/6، سن 46/4، وضعیت شغلی 38/1، جنسیت 37/1، تسهیم قدرت 27 و تحصیلات 13/3 محاسبه شده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط معنادار بین برخی از متغیرهای دموگرافیک با خودکارآمدی عمومی پرستاران، برای ارتقای خودکارآمدی عمومی پرستاران به مدیران پرستاری پیشنهاد می‌شود این عوامل مرتبط را به‌ویژه در بازآموزی مدنظر قرار دهند.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1399/12/10 | پذیرش: 1400/9/29 | انتشار: 1401/3/10
دریافت: 1399/12/10 | پذیرش: 1400/9/29 | انتشار: 1401/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |