دوره 30، شماره 2 - ( بهار 1401 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 106-98 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مسعود خداویسی1 
، مهران سلمانی غابشی* 2، رویا امینی3 ، لیلی تاپاک4
، مهران سلمانی غابشی* 2، رویا امینی3 ، لیلی تاپاک4
1- گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، mehranghabeshi@gmail.com
3- گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت از بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، مدل‌سازی مرکز تحقیقات بیماری‌های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، mehranghabeshi@gmail.com
3- گروه پرستاری سلامت جامعه، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت از بیماری‌های مزمن در منزل، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
4- گروه آمار زیستی، دانشکده بهداشت، مدل‌سازی مرکز تحقیقات بیماری‌های غیرواگیر، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده: (1487 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماران مبتلا به انفارکتوس نیاز به آموزش خودمراقبتی نیاز دارند. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش و پیگیری تلفنی پس از ترخیص بر رفتارهای خودمراقبتی بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد انجام شد.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی در سال 1399، 116 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با روش تخصیص تصادفی بلوکی به دو گروه کنترل و مداخله اختصاص داده شدند. ابتدا در همان ملاقات اول، بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد پرسش‌نامه خودمراقبتی را تکمیل کردند. در گروه مداخله ابتدا جلسه آموزش حضوری برگزار شد. پیگیری تلفنی همراه با آموزش بلافاصله پس از ترخیص، در ماه اول هر هفته دو مرتبه و در ماه دوم هر هفته یک مرتبه در گروه مداخله انجام شد. سپس یک بار در پایان 4 هفته و یک بار در پایان مداخله، یعنی بعد از پایان هفته 8، هر دو گروه آزمون و کنترل پرسش‌نامه خودمراقبتی را تکمیل کردند. از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و آزمون‌های تی مستقل، فیشر، تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری به‌منظور تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین نمره خودمراقبتی در گروه مداخله یک و دو ماه بعد از آموزش در مقایسه با زمان ترخیص به ترتیب 35.29 و 44.10 واحد بیشتر شده است. آزمون‌ها نشان داد این تفاوت ها معنی دار است (0.001p<). همچنین در توزیع فراوانی بیماران دو گروه کنترل و مداخله یک و دو ماه بعد از مداخله از نظر خودمراقبتی تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد (0.001< p).
نتیجه‌گیری: پیگیری تلفنی به علت در دسترس بودن روشی برای پیگیری آموزش‌های ارائه‌شده به بیماران است.
مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه نیمه‌تجربی در سال 1399، 116 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با روش تخصیص تصادفی بلوکی به دو گروه کنترل و مداخله اختصاص داده شدند. ابتدا در همان ملاقات اول، بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد پرسش‌نامه خودمراقبتی را تکمیل کردند. در گروه مداخله ابتدا جلسه آموزش حضوری برگزار شد. پیگیری تلفنی همراه با آموزش بلافاصله پس از ترخیص، در ماه اول هر هفته دو مرتبه و در ماه دوم هر هفته یک مرتبه در گروه مداخله انجام شد. سپس یک بار در پایان 4 هفته و یک بار در پایان مداخله، یعنی بعد از پایان هفته 8، هر دو گروه آزمون و کنترل پرسش‌نامه خودمراقبتی را تکمیل کردند. از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و آزمون‌های تی مستقل، فیشر، تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری به‌منظور تحلیل داده‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین نمره خودمراقبتی در گروه مداخله یک و دو ماه بعد از آموزش در مقایسه با زمان ترخیص به ترتیب 35.29 و 44.10 واحد بیشتر شده است. آزمون‌ها نشان داد این تفاوت ها معنی دار است (0.001p<). همچنین در توزیع فراوانی بیماران دو گروه کنترل و مداخله یک و دو ماه بعد از مداخله از نظر خودمراقبتی تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد (0.001< p).
نتیجه‌گیری: پیگیری تلفنی به علت در دسترس بودن روشی برای پیگیری آموزش‌های ارائه‌شده به بیماران است.
نوع مطالعه: پژوهشي اصیل |
موضوع مقاله:
پرستاری
دریافت: 1400/2/22 | پذیرش: 1400/12/8 | انتشار: 1401/3/10
دریافت: 1400/2/22 | پذیرش: 1400/12/8 | انتشار: 1401/3/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |