در دست چاپ
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.UMSHA.REC.1401.224
Clinical trials code: IRCT20120215009014N430
محسن احمدی1 
، خدایار عشوندی1 ، لیلی تاپاک1 ، سید کیانوش حسینی1 ، عظیم عزیزی* 2
، خدایار عشوندی1 ، لیلی تاپاک1 ، سید کیانوش حسینی1 ، عظیم عزیزی* 2
1- دانشگاه علوم پزشکی همدان
2- دانشگاه علوم پزشکی همدان ، azimazizi1360@gmail.com
2- دانشگاه علوم پزشکی همدان ، azimazizi1360@gmail.com
چکیده: (449 مشاهده)
سابقه و هدف: نارسایی قلبی یکی از شایعترین اختلالات قلبی مزمن، پیشرونده و ناتوان کننده میباشد که تاثیر مخربی بر خودمراقبتی و کیفیتزندگی این بیماران دارد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر آموزش خودمراقبتی به دو روش آموزش حضوری و مجازی بر خودمراقبتی و کیفیتزندگی بیماران نارسایی قلبی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه گروهی با مشارکت 120 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. نمونهها به صورت در دسترس انتخاب و با استفاده از بلوک های جایگشتی در سه گروه کنترل، آموزش مجازی و حضوری قرار گرفتند، پرسشنامههای دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بصورت خودگزارشی قبل از مداخله تکمیل شدند. گروه کنترل تنها آموزشهای روتین درمانگاه، گروه آموزش حضوری در 4 جلسه یک ساعته، یک روز درمیان، و گروهی آموزش خودمراقبتی را دریافت کردند و گروه مجازی همین میزان آموزش را بصورت کلیپ آموزشی دریافت کردند و دو ماه بعد مجددا پرسشنامهها تکمیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد قبل از مداخله اختلاف آماری معنیداری بین متغییرهای دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیتزندگی بیماران سه گروه مشاهده نشد(05/0 p˃). در زمان بعد از مداخله بین گروه آموزش مجازی و حضوری تفاوت آماری معنی داری از نظر خودمراقبتی و کیفیت زندگی مشاهده نشد(05/0 p˃). اما خودمراقبتی و کیفیت زندگی در این دو گروه نسبت به گروه کنترل ارتقاء یافته بود(05/0 P˂).
نتیجه‌گیری: هر دو روش آموزش مجازی و حضوری تاثیر یکسانی بر خودمراقبتی و کیفیتزندگی داشتند. در صورتی که شرایط آموزش حضوری مهیا نباشد میتوان آموزش مجازی را جایگزین آموزش حضوری نمود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه گروهی با مشارکت 120 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان فرشچیان همدان انجام شد. نمونهها به صورت در دسترس انتخاب و با استفاده از بلوک های جایگشتی در سه گروه کنترل، آموزش مجازی و حضوری قرار گرفتند، پرسشنامههای دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیت زندگی بیماران نارسایی قلبی بصورت خودگزارشی قبل از مداخله تکمیل شدند. گروه کنترل تنها آموزشهای روتین درمانگاه، گروه آموزش حضوری در 4 جلسه یک ساعته، یک روز درمیان، و گروهی آموزش خودمراقبتی را دریافت کردند و گروه مجازی همین میزان آموزش را بصورت کلیپ آموزشی دریافت کردند و دو ماه بعد مجددا پرسشنامهها تکمیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد قبل از مداخله اختلاف آماری معنیداری بین متغییرهای دموگرافیک، خودمراقبتی و کیفیتزندگی بیماران سه گروه مشاهده نشد(05/0 p˃). در زمان بعد از مداخله بین گروه آموزش مجازی و حضوری تفاوت آماری معنی داری از نظر خودمراقبتی و کیفیت زندگی مشاهده نشد(05/0 p˃). اما خودمراقبتی و کیفیت زندگی در این دو گروه نسبت به گروه کنترل ارتقاء یافته بود(05/0 P˂).
نتیجه‌گیری: هر دو روش آموزش مجازی و حضوری تاثیر یکسانی بر خودمراقبتی و کیفیتزندگی داشتند. در صورتی که شرایط آموزش حضوری مهیا نباشد میتوان آموزش مجازی را جایگزین آموزش حضوری نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
حق تالیف (کپی رایت) برای مولفان محفوظ است.
صاحب امتیاز: دانشگاه علوم پزشکی همدانناشر: انتشارات دانشگاه علوم پزشکی همدان
شماره تماس مجله: 08138380150
شماره تماس ناشر: 08138380548
ایمیل: managingeditornmj
gmail.com